Five years. Five years have passed since Steffi left the mansion. She didn't say goodbye most especially to her fiance named Flynn. She didn't even write a simple letter saying where she is going and what is the reason why she's leaving.
In other w...
"SURPRISE!" hiyaw niya sabay tanggal ng panyo na tinakip niya sa mga mata ko. Napanganga ako sa gulat ng makita ko ang inihanda niya. Nilapag niya ang isang puting tela sa white sand at nilagay niya ang standee sa gitna para magsilbing mesa. May ilang figurines pa siyang nilagay. Maraming unan siyang dinagdag na nakapalibot sa mesa.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
It made my heart melt and I can feel butterflies begin around my stomach. It travels up to my heart where the joy and love overflows. Am I dreaming? And if I'm dreaming, can I not wake up? I just want to stay at this moment with him.
"Wow, you really touch me. Thank you." mangiyak-iyak kong sinabi sa kanya sabay halik sa pisngi niya.
Hinawakan ko ang kamay niya at masayang-masaya ko siyang dinala sa picnic spot na ginawa niya. Napatingin ako sa kanya habang kinakaladkad ko siya at nakangiti lang siyang pinagmamasdan ako.
Hiningal ako kaunti kaya tumigil ako sa pagtakbo ng marating namin ang spot. Kaagad niya akong nilapitan at hinawakan ang likod ko. Nang maluwag na ang pakiramdam ko dahan-dahan niya akong niyakap.
"Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ngayon. It feels like I'm living in my dreams and I don't want wake up anymore. I don't want lose again because losing you is my greatest fear."
My chest feels really tight and I have an overwhelming fluttering pain that makes it difficult to breathe. My stomach feels queasy and I tend to feel like I'm going to throw up. I don't know what to answer.
Pareho pala kaming takot matapos ang araw na 'to. Pareho kaming parang nananaginip at kung pwede lang ayaw na naming gumising. I need to clear my throat to speak so that my voice sounds normal. Pero hindi pa man ako nakakasagot sa kanya dumampi na ang labi niya sa labi ko at wala akong nagawa kundi pumikit at sulitin ang pagkakataong ito.
"Thank you, Flynn." I'm out of words. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kanya sa mga oras na 'to. Umiling siya at tinakpan ang mga labi ko.
"Stop saying thank you, okay? Like what I've said, I should be the one to thank you." sagot niya sabay hawak sa beywang ko at pangiti-ngiti habang nakatitig sa akin.
"You are still beautiful inside and out. Your beauty is still beyond compare, with flaming locks of auburn hair. Your smile is still like a breath of spring, your voice as soft as summer rain." dagdag pa niya sabay tingin sa mga labi ko. Hindi ko maiwasang matawa sa pinagsasabi niya. Minsan ugali niya talaga ang maging makata.
"Masyadong maaga pa para manantsing ka," natatawang sagot ko sa kanya. Tumawa siya sa sinabi ko pero hindi siya tumigil sa pagsasalita ng kung anu-ano.
"This girl in front of me was stunningly gorgeous, like a painting of a goddess brought to life. She smiled sweetly at me, her eyes sparkling like stars flaunted on the night sky." Biglang sumeryoso ang mukha niya at hinawakan ang kamay ko. Hinayaan ko lang siyang hawakan ang kamay ko ng mahigpit.
