Hayaller 2: Üniversite

Bölüm 47

1 HAFTA SONRA;

Hira;

Şuanda salonda oturmuş Eylül'ün bok gibi sesiyle söylediği şarkıyı dinliyorduk. Hayır bir de şarkı mantıklı olsa iyi oda bok gibiydi

 "yalnızım aldatıldım sevgilim beni terk etti ve gitti bir kere olsun arkasını dönüp de bana bakmadı dırıdırıdırıdırı" Allah'ım sana geliyorum. En sonunda Deniz Eylül'e yastık fırlatıp 

"kes lan artık sesini yeminle Özkan'ın acısını senden çıkarırım" ay valla yeter bu ne. Tabi siz anlamadınız ben size hemen söyleyeyim. O gün erkeklerin evinden çıktıktan sonra bir daha hiçbir şekilde onlarla iletişime geçmedik.

Ne onlar bizi aradı ne de biz, Mira'nın başı ise iyi olmaya başladı eğer o gün hastaneye gitseydik aileler arasında çok büyük bir kavga çıkacaktı. Yarım saat sonra telefonuma mesaj gelmişti hızlıca elime alıp baktığımda babamdan mesaj gelmişti

"1 saat sonra kızlarla birlikte şirkete gel" yine mi şirket ya. Bıktım ben bu şirketten neyse artık gidecektik. Kafamı kızlara çevirip

 "babam 1 saat sonra bizi şirkette bekliyor hadi kalkın hazırlanak" dediğimde. Üçü de kafasını sallamıştı hepimiz ayaklanıp yukarıya çıktık. Dolabımın önüne geçip ne giysem diye bakıp durdum. En sonunda sevdiğim kıyafetimi alıp giyindim makyajda yaptıktan sonra hazırdım. Aslında benim sevmediğim kıyafet yoktu hepsini seviyordum. Özellikle şortlu şeyleri çok severdim birde deri ceket. Daha çok kendimle konuşmamak adına odadan çıktığımda kızlar da çıkmıştı hızlıca evden çıkıp herkes kendi arabalarına inip şirkete doğru sürmeye başladık.

 Yarım saat sonra şirkete geldiğimizde arabayı kapıda ki adama verip içeriye girdik. Bizi görenler şaşkın ifadelerle bakıyorlardı onlarda haklı kaç hafta oldu şirkete gelmediğimiz. Daha fazla oyalanmadan yukarı babamın odasına çıktık tam kapısını çalacakken asistanı beni görüp

 "Hira hanım babanız sizi toplantı odasında bekliyor" dediğinde

 "bir tek babam mı var yoksa yanında birileri de var mı?" diye sorduğumda ilk başta tereddüt etse de hemen söyledi

 "yanında Soykan, Kara, Ataman ve Yorulmaz şirketleri de var" dediğinde. Kızlara dönüp baktığımda onlarda şaşırmışlardı daha fazla burada beklemeden toplantı salonunun kapısına varıp çaldım ve kafamı içeri uzattım. Babam beni gördüğünde ayağa kalkıp 

"hoş geldin kızım da kızlar yok mu" dediğinde kapıyı açmamla kızların içeriye girmeleri bir oldu. Mira hemen kapıyı kapatıp yanımıza geldi bende etrafıma baktığımda çocuklar falan vardı. Kıvanç'la göz göze geldiğimizde gözlerimi çektim Eylül'ün koluma dokunmasıyla ona baktım sessiz bir şekilde 

"Akın sana bakıyor bir şey diyecek galiba" dediğinde. Hemen Akın'a dönüp baktığımda dışarı gösteriyordu bende babama dönüp 

"şey baba iki dakika Akın'ı alabilir miyim? bir şey sorucam da dışarı da özel" dediğimde. İlk başta Akın'a baktı sonra bana bakıp dışarıya göster hemen Akın'la dışarı çıktık zaten çıkar çıkmaz konuşmaya başladı

 "Hira ne olursun al beni bu müdür yardımcısı görevimden" dediğinde ilk başta şaşırmıştım 

"niye ya ne güzel işte"

 "ya olmuyor ne bileyim herkes bana tuhaf bakıyor sanki buraya torpilli girmişim gibi" dediğinde. Anladığımı ifade ettim sonra da aklıma gelen şeyle konuştum

 "bak şimdi sen hiçbir şekilde çıkmıyorsun zaten bende seni çıkarmıyorum babamla konuşucam durumu anlatıcam zaten o bir fikir bulur sende bak bir daha böyle konularda gelme biliyorsun ki seni işten çıkarmam tamam mı hadi şimdi içeri geçelim" dediğimde. Kafasını salladı bizde içeriye geçtiğimiz de Akın eski yerine gitti kızlara baktığımda hala daha ayakta duruyorlardı. Yanlarına vardığımda konuşmaya başladım ama sadece kızların duya bileceği bir şekilde