You're Still My Man

CHAPTER TWENTY TWO

Huwag na huwag mong hahabulin ang taong minsan nang pinakita sa'yong hindi ka niya kailangan. Huwag na huwag mo nang hahabulin ang taong minsan nang niyurakan iyong pagkatao at pagmamahal.
--Athena Sevilla

Maghahating gabi na nang maghiwa hiwalay silang lahat. Ang mga Del Fierro ay atubili pa rin umalis, naghihintay nang possible report na magmumula sa mga private investigator.

Kahit naman siya, simula nang e forward niya ang plate number nang sinakyan taxi ni Erie ay inantabayanan na niya ang bawat pagtunog ng kani kanilang mobile phone. Bawat may tumutunog lahat sila ay napapatayo.

Ngunit inumaga nalang siya sa kahihihintay ay wala pa rin kahit isa sa private investigator ang nag update sa kanya. Kaya naman mas lalo na siyang nakakaramdam nang sobrang pag aalala.

He was already feel dizzy, dala na marahil ng mahigit isang buwan ng pagpupuyat. Ganitong ganito ang mga pinagdaanan niya sa loob ng pitong taon. He had seven years of sleepless night.

"Bunso, go to your room. You need to catch more hours of sleep. You're depriveng yourself of rest." tapik sa kanya ni Robbie na nakapangbihis na nang pang opisina. Samantala siya ay nandito pa rin sa sala habang nakatanghod sa kanilang landline phone at sa kanyang mobile phone.

Nagulat pa nga siya sa pagtapik nito sa balikat niya. Buong magdamag ay kay layo na nang nilakbay ng kanyang pag iisip at pag aalala.

"My worries won't let me take even a minute of sleep. Kahit anong pilit kong matulog, buong diwa ko ay gising na gising pa rin." malungkot na sagot niya habang nakaupo at nakapatong ang mga kamay sa kanyang tuhod at minamasahe ang kanyang mga sintido.

Napailing na lang si Robbie habang pinagmamasdan siya, at nahahabag sa kalagayan niya.

"Just lay to your bed kahit hindi ka makatulog. Your body need a rest. Don't worry, I'll ring all our P.I to have their reports, then I'll update you." makikita na sa mukha ng kanyang kuya ang pag aalala sa para sa kalusugan niya.

He doesn't want his brother to get worried, so he followed his request to take a rest.

"Thanks Kuya, please keep me posted." he stood and turned toward his bedroom.

"I will!" sagot ng kanyang kuya habang palalabas na ito sa pintuan ng mansyon.

Hindi na niya nagawang magbihis pa, kaagad siyang nahiga. He wants his body to have some rest para naman may lakas siya sa pagpapatuloy nang paghahanap sa kasintahan.

Maybe miracle really happened, at sa wakas ay hindi niya namalayan ay nakatulog na pala siya. Pagod, puyat at pag aalala kaya hindi na yata nakayanan nang kanyang katawan at ito na mismo ang sumuko sa antok.

Mag a alas onse na nang may kumatok sa pintuan ng kanyang silid. Nagmamadali siyang bumangon kahit inantok antok pa.

Nabungaran niya ang kanyang dating yaya. "Ya, may kailangan po ba kayo?" magiliw niyang dito.

Nginitian siya ni Yaya Concha at tumango. "May isang private investigator sa baba, may importante raw siyang sasabihin." inporma ng yaya.

Mabilis naman siyang tumalima at patakbong bumaba sa sala.

Naabutan niya ang isang matipunong at may pagka tsinitong private investigator, kasama ito sa apat na kinuha nila kahapon.

"Good afternoon Boss Austine." pormal na bati nito sa kanya.

Tinanguan niya ito. "Roman Gregorio right?" at sininyasan ito para umupo.

"Yes, Boss." tumango ito at umupo sa pang isahan upuan ng sala.

Umupo siya sa harap nito. "Any development?" seryoso niyang tanong.

Tumango naman si Roman Gregorio at mabilis iniabot sa kanya ang isang brown envelope. Mabilis niya itong kinuha at binuksan.