You're Still My Man

CHAPTER TWO

"They say a person needs just three things to be truly happy in this world: someone to love, something to do, and something to hope for."
― Tom Bodett

Its almost two hours had passed but they were still stacked on traffic. But Austine never felt bored because of Elton John. His father jolly driver filled him about what was happened in his ten years of absence. Hearing about Elton John stories brought back the bittersweet memory of the past.

"Maiba ako Austie, nakailang girlfriend kana ba ha? Naku! sa gwapo mong yan tiyak ang daming amerkanang nagkakagusto sayo!" tumatawang tanong ni Elton John habang tinitingnan si Austine sa maliit na salamin sa may ulunan nito.

"Ikaw talaga Elton John." tipid na sagot ni Austine habang napangiting napapailing ito." How about you? Do you have a girlfriend now?" tanong niya dito. Nagtataka kasi rin siya, may kagwapohan naman itong driver nila, eh bakit kaya single pa rin ito hanggang sa ngayon. Ten years old pa lang siya ng maging driver ng Daddy nya si Elton John na twenty seven na noon halos kasing edad nya ngayon.

"Ay naku Austie, mailap yata ang pag ibig sa akin. Magaling lang ako magturong dumiskarte pero walang chicks na naniniwala sa akin." tumatawang sagot ni Elton John. "Naaalala mo pa ba mga itinuro ko sayo?" tanong uli nito.

"Of course naman, I'm very thankful sa'yo, because of your turo, napa oo ko si Erie." biglang natigilang sagot nya. "Erie..." usal niya na may lungkot sa tinig nito.

"Austine, sorry talaga ha? Ako ang may kasalanan, kung hindi kita tinuro tinuruan hindi mangyayari yon kay Erie." napalungkot na sabi nito.

"Elton John, wala kang kasalanan. It was all my fault, kung hindi ako naging mayabang, hanggang ngayon nandito pa sana si Erie, buhay pa sana siya ngayon." sobrang pagsisisi na sagot niya habang parang nahihirapan siyang huminga, pakiramdam niya binubuhusan siya ng napakalamig na yelo.

"Austine! Okey ka lang? Namumutla ka. Eto inom ka muna ng tubig." sabay abot ng bottled water na nakareserba para sa big boss nya.

"Salamat." sabay abot ng tubig, pagtapos uminom ng konti sumadal ito at napapikit.

"Sorry Austine, hindi ka pa pala nakaka get over. Akala ko tanggap mo na, ilang taon na din ang nakaraan mula nang mangyari yon." paghihingi ng paumansin ni Elton John at saka hininto ang sasakyan sa tapat ng isang convenient store.

"Hindi ko maaaring kalimutan yon, halos gabi gabi ako dinadalaw ni Erie sa panaginip ko humihingi siya ng tulong. Pano ko gagawin makapag move on. It's unfair to her, sana ako nalang namatay. Sana they curse me! Sana sinisi nila ako, but hindi! Even Erie's parents, they never condemned me for what I did to their daughter. God! If I could bring back her life sana ginawa ko na." madamdaming sabi ni Austine habang unting unti pumapatak ang kanyang luha.

"Austine, hindi magugustuhan ni Erie kung makikita kang ganyan. Sobra ang pagmamahal nya sayo, kita ko yon sa kanya. Hinahangaan ko nga kayo pareho, kasi kahit sobra pa kayong bata noon alam nyo na kung paano pahalagahan ang inyong pagmamahalan. Patawarin mo na ang yong sarili Austine, alam natin na kailanman hindi hahangarin ni Erie na maging miserable ang iyong buhay." sabi nito habang nakaupo sa driver seat at nakaharap kay Austine.

"Salamat Elton John, sana makita ko muli si Erie na nakangiti kahit isang beses man lang. Para makahingi ako ng tawad sa kanya." madamdaming sabi nito sabay tingin kay Elton John, ng biglang may nahagip ang kanyang mata sa harap ng kanilang nakahintong sasakyan. "Erie! My God Erie! Stop!" sigaw ni Austine sabay bukas at mabilis na lumabas ng kotse.