Do Re Mi: A Melody From the Heart

Stanza 17: Sweet Memories

– Apollo –

Nang matapos ang hapunan ay nagkaroon kaming lahat ng konting kwentuhan. Maaga pa naman kasi at kung tutuusin, malapit lang naman ang bahay namin ni Elaine mula dito.

Sina Elaine, Anna at Tita ay nasa garden at doon naggi-'girl' talk samantalang kami naman ni Kuya Richard ang nag-'bro' talk. Alangan namang silang mga babae lang ang magkwentuhan.

Tinour muna ako ni Kuya Richard sa buong bahay nila. Mula sa kuwarto nila sa taas, entertainment room hanggang sa music room kung saan makikita sa gitna ang isang grand piano na mas malaki kaysa sa nandoon sa music store.

Dito namin napiling magkuwentuhan since pareho naman kaming music enthusiast.

Habang iniikot ko ang buong lugar ay napansin kong napapaligiran ito ng mga litrato nilang magkapatid. Mula baby hanggang ngayong malaki na sila. Magkahalong formal at mga wacky pictures ang mga nakadisplay dito.

"Kuya Richard, ilan taon kayo dito?" Hawak ko ang isang picture frame na may wacky shot nilang dalawa.

"Ah iyan ba? Hmmmm... 13 years old yata ako diyan. Si Anna naman ay 5 years old. Ang cute niya diyan di ba? Hahaha." Sinasabi niya iyon habang nakasandal sa pader na malapit sa pinto.

Mula sa hawak kong litrato ay makikita mo ang mga malalaking ngiti ni Anna. Ang cute talaga niya simula ng bata pa siya.

Kanina pa ako nacucute-an sa kanya. Ang redundant ko na nga eh. Eh, bakit ba?!

"She can still speak during that time." Napatingin kaagad ako kay Kuya Richard pagkasabi nun. Nakangiti lang siya sa akin pero ang mga ngiting iyon ay hindi ngiti ng kasiyahan kundi malungkot na ngiti. Parang ang ironic lang.

"Kuya, naaalala mo pa ba ang boses ni Anna?" Curious ako kung ano ang boses ni Anna if ever na nakakapagsalita siya ngayon.

"Blurred na ang memories ko about doon." Umalis siya sa pagkakasandal sa pader at kumuha ng isang litrato nila ni Anna na malapit sa kanya.

"Sa lahat ng mga family videos na meron kami ay hindi siya nagsasalita. There are other videos pero those were taken a year after the accident. So we really regret not having any videos of her talking." Sabi niya habang malungkot na nakatingin sa litratong hawak hawak niya.

"A-Ano po bang nangyari?" Naghesitate ako bigla na itanong ang tungkol sa tunay na nangyari kay Anna.

"About that." Ibinalik niya ang hawak na litrato sa kinalalagyan nito at huminga nang malalim.

"I will never ever forget that day. It was October 13, 2006. It's Friday the 13th. Back in Seattle. She was 8 years old that time." Panimula niya.

********** Flashback ***********

- Richard -

"We need to hurry or else Anna will be late! She may not be able make it through the competition if we don't hurry up!" Papa said in a panicky tone.

"I already packed all the things she needed. It's already in the compartment." I informed him about it so that he will not need to worry about Anna's things.

"Alright then! We can go now." Since its Saturday and Papa doesn't have much work left in the company, he ask our driver to take his off today so that he will be the one to drive us to Vancouver for Anna's competition.

He's on the driver's seat and I'm on the passenger seat. Mama and Anna are sitting behind us.

"Are you ready guys?" Papa look on us one by one with his infectious smile.