Do Re Mi: A Melody From the Heart

Stanza 2: Pitiful

- Anna -

Tulad ng hinala ko, nagsimula ng magbulung bulungan ang mga kaklase ko tungkol sa ginawa kong pagpapakilala.

"Bakit siya ganyan magintroduce?"

"Ang weird naman niya."

"Is she mute?"

"Probably yes, she's not even talking".

Samu't sari ang mga comments nila. It's not new to me since they have the very same comments from my previous classmates from my previous schools.

"Shhh! Everyone be quiet!" Saway ni Mr. Wilson at tumahimik naman kaagad ang lahat. 

"Anna, you may now take your seat beside Elaine. You may take the vacant seat on the farthest right." Pagkasabi niya noon, I look back to my Kuya who is still outside the room as he waves goodbye to me. I give him a smile but it doesn't touch my eyes.

'I'll go ahead. Text me later para masundo kita mamaya, okay?' Sinabi ni Kuya bago umalis. Naiintindihan ko ang mga sinabi nyang iyon since kaya kong mag-lip reading. 

Pagkaalis ni Kuya ay saka ako naglakad papunta sa assigned seat ko. Nakayuko lang ako at walang imik. Pero, hindi ko maiwasang iligid ang mga mata ko sa palagid. From there, I can see that most of them have these curiosity painted on their face.

At sa haba haba ng nilakad ko, I've finally reached my seat. Kahit papaano natuwa akong malaman na malapit ang upuan ko sa binatana. Mula sa kinauupuan ko ay makikita ang playing field at ibang part ng school. Napatingin ako sa labas ng bintana at bigla kong napansin na may mga tao sa playing field. Mukhang may naglalaro doon ngayon.

Mukhang magiging comfortable ako sa upuan ko since I'm almost at the corner of the room. I will be invisible to everyone which I prefer the most.

Nang maka upo na ako ay napatingin ako sa seat mate kong si Elaine. Nagbow ako ng kaunti at ngumiti sa kanya.

Ngumiti din sya pabalik sa akin at nakikita ko sa mga mata niya ang kasiyahan. Hindi ko alam bakit ganoon ang expression niya. But I can feel that she's harmless and seems very friendly. Isa siya sa mga students na napansin kong naka-ngiti sa akin kanina bago ako magpakilala.

Umalis na si President Wilson ng masiguradong okay na ako sa kinauupuan ko at nagpatuloy na ang klaseng naantala kanina.

Physics ang itinuturo ngayong oras na ito sa klase. Kung tutuusin tapos ko na itong subject na ito pero required pa rin daw itong i-take sabe ni Kuya. 

------------

So far so good pa naman ang feeling at ambiance na nararamdaman ko dahil walang lumilingon lingon sa akin. I just can't wait for the bell to ring para naman makapaglakad lakad ako if ever I feel uneasy.

After 30 minutes, the bell rang and the teacher says goodbye. She gives us homework about mirrors and leaves immediately.

I get my notebook to write down the homework when I suddenly feel that there are people who are walking in my direction. Mukhang lalapitan nila ako. Oh my!

Naku po! Hindi naman nila siguro ako iinterogate di ba?

'Just look at your notes and wait for them to talk. Tama ganun na lang.' I thought to myself.

 Hays. Pati sarili kong thoughts nabobother sa dapat kong gawin!

"Hello, Anna. Are you busy? Can we have a little chit-chat with you?" Boses yun ng isang babae. 

Her voice sounds very kind kaya tumingala ako sa kanya. I look at her and saw that it was my seatmate Elaine and she's with 3 other students.  Two identical girls (looks like they are twins) and a boy. It seems that they are the ones na napansin ko kaninang nakangiti before ko iintroduce ang sarili ko.