Unordinary World (The Prophecy)

UWTP : Enemy Part 2

"Did I passed out?" - naka sakay kami sa van para sa next destination namin. Kung alam ko lang na ganito na wala kaming pahinga, natulog na lang sana ako ng buong araw kahapon. Ang kinaiinis ko pa, hindi ko man lang nagawang makausap si Uncle, biglang nag red alert kasi yung radar e! Bakit ako atat na makausap siya? I have a bad feeling when I think about him. Nagsimula ito nung isang araw pa. Ayokong mag-isip ng masama pero hindi ko maiwasan. Maisip ko lang may nangyari sa kaniya, hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

Dumaan ang ilang minuto at nakarating na kami sa patutunguhan. Actually 2 hours dapat ang byahe, kaso alam mo na pag may mahika mas napapadali ang lahat. May speed ata tong van. Meron ding teleport kaso di pa niya napupuntahan, kaya mahirap baka maligaw pa kami.

"I'm hungry" - reklamo ni Tania. Walang kibo si Alli kanina pa, nakakapanibago. Maging si Luke. Kung dati tahimik siya, mas tumahimik pa siya ngayon. Walang sumagot sa kaniya. Si Zeke bumaba na sa van at inalalayan ako. "Are you hungry?" Humalakhak ako. "If I do may magagawa ba tayo? Let's end it quickly okay?" mabagal na tumango ito. Darn ang cute niya!

Ginulo ko ang buhok niya. Tumalim ang tingin niya sakin. I pouted "I just find you amazing! Edi wag!" napatawa ako ng kinuha nito ang kamay ko at siya na ang naglagay sa ulo niya. Muli kong ginulo ang buhok niya. I'm so lucky to have him! He's so adorable!  "I love you hehehe"

(Pout)

He didn't respond T_T

Is he not love me anymore?

Napa face palm ito ng makita ang ekspresyon ko.

"Tss love you too" - I smiled sweetly.. "mamaya na kayo magharutan diyan-"

“okay"

Gaya kanina ay ganon din ang nangyari. But this time, we're in the playground and they are three of them. I hate what I'm seeing. Nakakulong ang mga bata sa kulungan na gawa sa kuryente. At ang mga may katandaan ay nasa labas at nagmamakaawa, ang iba ay nakahalumpasay na sa lupa.. sugatan. Sinubukan siguro nilang iligtas ang mga bata, but they can't do anything.

Every second is important. Bawat segundo na nasasayang ay ilang tao ang nahihirapan.

"I'll handle this. Evacuate everyone" - I said with a smile at lumapit sa kanila. Hindi ako sinubukang pigilan ng mga kasama ko at di sinayang ang oras at tinulungan makatakas ang mga tao. Nakuha ko ang atensyon ng isa habang ang dalawa ay abala sa ginagawa nila.

I'll make you pay for hurting this young ones..

Maging ang natitirang dalawa ay napatingin sakin ng sinubukan kong lumapit. At dahil na din siguro sa awrang pinapalabas ko na sinadya kong ipakawala "You seems different, are you one of that world back up?"- the dark red haired said.. they're voice, ang lalim. San kaya nila hinuhugot yan? "You suck" I wink at him. Napansin ko ang paglunok nito. Not just him, but also the other guy beside him.

"I want her"

"What Leo?" - the brown haired girl asked with an irritating voice. I love where this going.. Wala pa nga kong ginagawa hahaha.

"No Leo, I'll take her" - the guy with black haired said. Tama yan, pag-agawan niyo ko. Kung sino mananalo, siya ang unang mamamatay. Hurting people is not a game.. they are coward, pinapahirapan nila ang mga walang kalaban-laban na tao.