Stormkind.

Deel 3.

Na een hele middag samen gerend en gespeeld te hebben, gaan we weer richting huis. Tessa kan uren blijven spelen, ze zal zich niet vervelen. Ondanks dat ze al negen is, kan ze zich soms gedragen als een kind van vier. Door haar autisme heeft ze een taalachterstand en behoorlijke gebruiksaanwijzing. Gelukkig weet ik inmiddels hoe ik daarmee om kan gaan, en neem maar van mij aan dat dat niet altijd gemakkelijk is. De zorg voor haar komt op mij terecht omdat ze mijn moeder niet om zich heen kan verdragen. Ik ben nou eenmaal haar vertrouwenspersoon, dus zorg ik grotendeels voor haar. De gesprekken die onze moeder met haar voert, lopen negen van de tien keer uit tot ruzie en als het haar dan teveel wordt, loopt ze weg van huis. Mijn moeder is op zo'n moment te ver gegaan en dus moet ik dan achter haar aan in de hoop dat haar niks overkomt. Zorgen voor een zusje met autisme is niet altijd makkelijk, bijna alle aandacht gaat naar haar, iedere avond ben je uitgeteld en iedere dag weer moet je rekening houden met haar gebruiksaanwijzing. Gelukkig heb ik nu genoeg diploma's en ben ik niet meer leerplichtig, waardoor ik fulltime zorg kan dragen voor Tessa terwijl mijn moeder werkt. Een opvang of zomerschool is geen optie voor haar omdat daar te veel prikkels zijn waardoor ze in paniek kan raken, of in de ergste gevallen een paniek- of epilepsieaanval kan krijgen. Om deze dingen te voorkomen blijf ik thuis totdat haar medicijnen goed werken, want dat is tot nu toe nog niet het geval. Bijna iedere maand wordt haar medicatie aangepast omdat het niet de gewenste effecten heeft of omdat ze er ontzettend ziek van wordt. Dus totdat ze haar autisme onder controle heeft, zal ik voor haar zorgen met alle liefde die ik in me heb.
We komen het huis binnen, hangen onze jassen op en ik zet mijn tas onder de kapstok terwijl Tessa naar de keukentafel rent en haar kleurboek pakt. 'Warme chocolademelk?' vraag ik aan haar.
'Ja!' antwoord ze enthousiast waarna ik de keuken in loop om haar warme chocolademelk te maken.
'Je wil geen slagroom zeker?'
'Jawel'
'Nou, vooruit,' zeg ik waarna ik een grote hoeveelheid slagroom op haar chocolademelk spuit, 'kijk eens jonge dame'. Ik zet de mok voor haar neer en ga tegenover haar zitten waar ik blijf kijken naar hoe ze de kleurplaat netjes binnen de lijntjes inkleurt. Ze zit op zo'n moment helemaal in haar eigen wereldje, geen contact met de buitenwereld, volledig geconcentreerd. Alleen Tessa en haar tekening.