Stormkind.

Deel 40.

Pascal komt voor de tweede keer mijn kamer binnen en met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. 'Het spijt me zo, ik weet niet waarom ik zo ongelofelijk stom tegen je deed. Het was niet mijn bedoeling om je te beledigen. Ik weet gewoon niet wat ik zeg, wat ik moet doen. Ik heb het al gezegd voordat ik het besef ervan heb en...' zeg ik.
'Het is goed lieverd' valt Pascal me in de rede.
'Het spijt me'
'Het geeft niet,' ik schuif op en hij komt naast me liggen, 'ik weet dat je het niet zo bedoeld. Het is voor jou al moeilijk genoeg'
'Ik ben gewoon zo moe' zeg ik na een stilte als ik in zijn armen lig.
'Ik wou dat ik iets voor je kon doen'
'Je kan bij me zijn en van me houden'
'Dat doe ik sowieso wel'
'Dan is het goed' zeg ik en een stilte volgt. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst en word rustig van zijn hartslag. Ondertussen zit mijn moeder een kop koffie te drinken in de personeelskamer als er een collega en tevens ook goede vriendin binnenkomt. 'Anita? Wat doe jij nou hier? Je had toch vrij vandaag?' vraagt ze.
'Ja, alleen m'n dochter is vanmorgen in elkaar gestort'
'Jeetje, niks ernstigs mag ik hopen?' zeg haar collega als ze met een kop koffie tegenover haar gaat zitten.
'Ze loopt al een tijdje met een hersentumor'
'Een hersentumor, dat is best heftig'
'Ja, ik zie haar steeds meer aftakelen, maar zelf blijft ze veelal positief'
'Ik ken jouw dochter als een enorme doorzetter, dus hier komt ze vast ook doorheen. Ik moet weer naar mijn patiënten, sterkte' zegt haar collega en ze blijft alleen achter. Mijn moeder staat op en loopt weer terug naar de kamer waar Pascal en ik nog altijd samen in het bed liggen. Ik heb inmiddels mijn ogen gesloten en zachtjes komt mijn moeder de kamer binnen. Pascal stapt rustig uit het bed omdat hij mij niet wakker wil maken, maar ik open mijn ogen al snel. 'Ga je weg?' vraag ik.
'Ik moet nog naar training' antwoord Pascal terwijl mijn moeder weer naast me komt zitten.
'Oh ja, jij zit natuurlijk op tennis. Dat vind ik nou echt een kakkersport'
'M'n vader wil dat ik het leer, hij vind het fantastisch als we samen gaan tennissen, hij heeft me er zelfs speciale kleding voor gegeven'
'Heeft hij dat uitgezocht?'
'Ja, ik had zelf eigenlijk niks te zeggen'
'Nou, dan heeft je vader wel smaak. Tommy Hilfiger staat je echt fantastisch, dan ben je zo sexy!'
'Hou eens op'
'Nee serieus, ik meen het'
'Nou, bedankt dan denk ik?'
'Ga jij nou maar tennissen'
'Ja, ik bel je wel' zegt Pascal waarna hij me een zoen geeft en de kamer uitloopt. De deur blijft openstaan en mijn behandelend arts komt binnen. 'Zo, kom je me eindelijk verlossen?' vraag ik.
'Eigenlijk willen we een MRI-scan maken, dan kunnen we zien of je eventuele uitzaaiingen hebt' zegt dokter Van der Hoog.
'Prima, dan wacht ik nog wel even op mijn vrijheid'
'De verpleegkundige komt je zo ophalen' zegt de behandelend arts en hij loopt de kamer weer uit.