Stormkind.

Deel 36.

We zitten met z'n drieën aan een ronde tafel met een strak wit tafelkleed en chic opgevouwen servetten. Mannen in pakken en dames is nette jurken bezetten de overige tafels en het restaurant zit volledig vol. De ober geeft ons de menukaart en zwijgend kijken we ernaar. 'Weten jullie het al?' vraagt mijn moeder na een tijdje als ze weet wat ze wil.
'Nee, ik ben nog op zoek' antwoord ik.
'Je vader nam altijd de gerookte zalm met kappertjes en mierikswortel, dat zal jij vast ook heerlijk vinden'
'Nou, nee bedankt'
'De bavette met gegrilde asperges dan?'
'Zeg, waar staat het kindermenu?'
'Daar kijk je nu'
'Dit?' vraag ik als ik de kaart laat zien en een stukje tekst aanwijs.
'Ja'
'Kreeft, garnalenkroketjes, escargots. En waar is de patat?'
'Lieverd, dat hebben ze niet'
'Geen patat? Ik dacht dat elk restaurant dat had'
'De zalm dan maar?' vraagt mijn moeder als een ober naar ons toe komt lopen.
'Wat kan ik voor u laten bereiden?' vraagt hij.
'Niks. Ga je mee Tessa?' zeg ik als ik opsta.
'Waar gaan jullie heen?' vraagt mijn moeder verbaast.
'Naar de plek waar wij altijd met papa aten. Sorry mam, maar die culinaire hoogstandjes zijn niet echt iets voor ons' zeg ik waarna we weglopen.
'Doe mij maar de rekening' zegt mijn moeder.
'Zoals u wenst' zegt de ober waarna hij de rekening haalt. Mijn moeder betaald het bedrag en staat uiteindelijk op om achter ons aan te gaan.
'Zeg het maar jongedame' zegt de man die achter de toonbank staat.
'Ik wil graag een patatje oorlog, een kinderfrietje pinda, een kaassoufle en een kroket met ketchup' zeg ik.
'Hier zijn jullie dus' zegt mijn moeder als ze de snackbar binnenkomt.
'Hey mam, wil je ook wat?'
'Doe maar een patatje met en een frikandel speciaal' zegt mijn moeder als ze naar me toe komt lopen.
'Oké, komt eraan' zegt de man en hij gooit de friet en snacks in de frituur. Mijn moeder rekent af en we gaan aan een tafeltje zitten waar we even later rustig zitten te eten. 'Ik denk dat dit toch meer ons ding is mam' zeg ik.
'Dat denk ik ook lieverd, volgens mij kon je vader dit meer waarderen dan die culinaire zooi' antwoord mijn moeder waarna we beginnen te lachen. Als we ons eten op hebben, lopen we de snackbar uit op weg naar huis.