Stormkind.

Deel 10.

Het is kwart over vijf als mijn moeder het eten op tafel zet en onderaan de trap gaat staan. 'Tessa, kom je eten?!' roept ze waarna mijn zusje de trap af komt lopen en aan tafel gaat zitten. Mijn moeder loopt naar de bank toe waar ik nog altijd op lig te slapen. Voorzichtig komt ze naast me zitten en ik voel hoe haar hand zachtjes door mijn haar heen gaat. 'Lieverd, het is kwart over vijf. Kom je eten?' vraagt ze waarna ik langzaam mijn ogen open. Ik kom rechtop zitten waarna ik mijn hoofd in mijn handen leg. 'Gaat het?' vraagt mijn moeder.
'M'n kop barst nog steeds uit elkaar' antwoord ik.
'Misschien moet je gewoon even wat eten'
'Ik heb geen honger,' ik sta op en loop de trap op, 'ik eet morgen wel weer'.
'Maar lieverd, je moet toch iets eten?' zegt mijn moeder als ze achter me aan loopt.
'Morgen is een nieuwe dag met nieuwe kansen. Laat me nu gewoon even met rust mam' zeg ik waarna mijn moeder samen met mijn zusje gaat eten. Niet veel later loop ik de trap af en zie ik hoe mijn moeder en zusje de tafel opruimen. 'Hebben jullie al gegeten?' vraag ik verbaast.
'Jij had toch geen honger?' vraagt mijn moeder bezorgt.
'Je hebt me niet eens geroepen of ik kwam eten'
'Lieverd, gaat het wel goed met je?'
'Met mij wel, alleen volgens mij ben jij de weg een beetje kwijt'
'Ik heb net de restjes weggegooid omdat jij geen honger had'
'Ik smeer wel een boterham,' ik loop naar de keuken waar ik begin met het besmeren van een broodje, 'ik snap gewoon niet waarom je me niet geroepen hebt'.
'Het is gewoon een misverstand, je was misschien nog niet helemaal wakker en hebt me verkeerd begrepen. Het spijt me lieverd'
'Het is oké, boterham met pindakaas is ook lekker,' ik loop naar de keukentafel waar ik een hap van mijn eten neem, 'waar is Tessa eigenlijk?'
'Tessa is boven met haar poppen aan het spelen' zegt mijn moeder waarna ik een harde knal hoor. Het was de eerste, maar niet de laatste. Vele knallen volgen tot het ineens stil wordt. Mijn moeder en ik kijken elkaar aan terwijl ik mijn laatste hap naar binnen werk. Even later hoor ik voetstappen de trap afkomen. Mijn zusje komt de woonkamer binnen en loopt naar me toe. 'Wat heb jij nou gedaan?' vraag ik bezorgd als ik haar bebloede handen en armen zie.
'Het ging per ongeluk' antwoord ze zachtjes terwijl mijn moeder opstaat en naar de kast toe loopt.
'Kom eens even zitten,' ze gaat op mijn schoot zitten met haar bebloede handen voor zich uit gestoken, 'Wat is er gebeurd?'
'Het ging per ongeluk'
'Tessa, wat is er gebeurd? Heb je dat zelf gedaan?' ze knikt, 'met een mes?' ze knikt opnieuw. 'Heb je die uit mijn bureaulade gepakt?'
'Het spijt me'
'Waarom doe je dat nou?' ze blijft stil, 'was je boos?' Ze knikt. 'Lieverd, dit is toch niet de oplossing?'
'Sorry Kiki'
'Het is al goed. Maar als je boos bent kan je gewoon naar me toe komen, dan kunnen we het samen oplossen, want dit kan niet zo. Oké?'
'Ja' zegt mijn zusje waarna mijn moeder met de verbanddoos aan komt lopen.
'Laat me eens even kijken' zegt mijn moeder terwijl ze naast ons komt zitten. Ze pakt ze arm waarin mijn zusje zichzelf heeft gesneden en kijkt ernaar. Uit de verbanddoos pakt mijn moeder een doekje om de wond mee schoon te maken. Vlak voor het doekje Tessa's huid raakt, trekt ze haar arm weg. 'Tessa, doe niet zo eigenwijs!' roept mijn moeder geïrriteerd.
'Ik wil het niet!' roept mijn zusje terug.
'Mama moet het gewoon even schoonmaken'
'Nee!' roept mijn zusje waarna ze van mijn schoot afgaat en naar de trap toe loopt. Ik sta op en loop achter haar aan. Vlak voor ze de trap op loopt pak ik haar arm vast waarna ze zich met een ruk omdraait. 'Au!' roept ze waarna ik op de trap ga zitten terwijl ze tegenover me staat.
'We moeten het wel even schoonmaken, anders gaat het nog meer pijn doen' zeg ik rustig.
'Ik wil dat jij het doet' zegt ze waarna ik opsta en we samen naar de keuken toe lopen om het bloed van haar handen en armen af te wassen. Samen lopen we naar de keukentafel waar we tegenover onze moeder gaan zitten. Ik ontsmet de snee waarna ik er een verband omheen bind. 'En niet meer doen hè?' zeg ik waarna ze bij me op schoot kruipt.
'Sorry' zegt ze zacht waarna ik haar een kus op haar voorhoofd geef.
'Ik ga je naar bed brengen dame' zeg ik als ik zie dat het al half negen is.
'Mag ik in jouw bed slapen?'
'Natuurlijk' antwoord ik waarna we de trap op lopen. Ik leg haar met pyjama en al in mijn bed waarna ik haar een goede nacht wens, het licht uitdoe en de deur sluit. Ik loop haar kamer binnen waar ik de poppen waar ze mee aan het spelen was ga opruimen. Mijn bebloede zakmes ligt op haar bureau. Ik pak het op, maak haar bureau en het zakmes schoon en loop ermee de trap af. Inmiddels heeft mijn moeder de verbanddoos opgeruimd en gaan we samen op de bank zitten. 'Wat moest jij met dat zakmes?' vraagt mijn moeder als ik hem op de salontafel neerleg.
'Van papa gekregen,' antwoord ik terwijl ik het oppak, 'mijn naam staat erin'. Ik laat mijn moeder het scherpe mes zien waar mijn naam in gegraveerd staat. 'Ik wist niet dat je die had'
'Er zijn wel meer dingen die jij niet weet'
'Zoals?'
'Laat maar, dat is niet belangrijk' zeg ik waarna er een stilte valt.
'Ik vindt het zo bijzonder hoe jij met Tessa omgaat'
'Hoezo?'
'Je blijft zo rustig, ik zou direct tegen haar uitvallen'
'Dat is een kwestie van haar gebruiksaanwijzing volgen'
'Maar zeg eens eerlijk, jij zou toch ook boos worden?'
'Als ik niet beter zou weten wel, maar bij Tessa heeft dat geen nut. Als je boos wordt, raakt ze overstuur. Alleen rust kan haar redden'
'Ik ben zo trots op jou, op hoe je voor Tessa zorgt'
'Ze is mijn zusje'
'Hoe vaak maakt ze jou wakker als ze niet kan slapen?'
'Bijna iedere nacht'
'Maar slaap je zelf dan nog wel?'
'Ja hoor, zolang Tessa rustig is en zich veilig voelt is er niets aan de hand'. Weer valt er een stilte. 'Hoe zit het eigenlijk tussen jou en Pascal?'
'Prima'
'Spreek je hem nog veel?'
'Niet persé, laten we het erop houden dat we een pauze hebben ingelast om te kijken wat we nou eigenlijk willen'
'Een pauze? Negen van de tien keer betekend een pauze het einde'
'Lekker positief weer'
'Het zijn de feiten lieverd'
'Als dat zo is, dan heeft het zo moeten zijn,' antwoord ik waarna ik opsta, 'ik ga naar boven'.
'Welterusten lieverd'
'Trusten' antwoord ik waarna ik de trap oploop, me omkleed en naast Tessa ga liggen. Ze slaapt diep en gerust lig in naast haar. Niet veel later sluit ook ik mijn ogen en val ook ik in slaap.