Stormkind.

Deel 38.

'Lieverdje, Tessa en ik gaan even boodschappen doen' zegt mijn moeder als ze de slaapkamer in komt.
'Jezus, hoe laat is het?' vraag ik verbaasd.
'Het is half negen'
'Mijn God, lag ik in coma of wat?'
'Je hebt gewoon een keer lekker geslapen, je was moe'
'Ja, ik was kapot'
'Ga jij je lekker aankleden, dan ga ik met je zusje boodschappen doen'
'Is goed mam, dan zie ik je strakjes'
'Tot straks lieverd' zegt mijn moeder waarna ze de kamer verlaat. Ik hoor hoe de voordeur dichtgaat en hoe mijn moeders auto wegrijd. Voor mij is dat het moment om mijn bed uit te komen. Ik loop naar mijn kamer waar ik mijn kledingkast open en waar ik word overvallen door een duizeling. Ik laat me op mijn bed vallen en wacht rustig tot de duizeling verdwenen is. Ik sta weer op en kleed me aan waarna mijn badkamer ritueel volgt. Ik loop de trap af en ik pak in de keuken een cracker met kaas. Vervolgens ga ik aan de tafel zitten met mijn psychologieboek om het eindelijk uit te lezen, maar ik word gestoord door mijn rinkelende telefoon. 'Met Kiki,' zeg ik, 'Hey mam... je portemonnee vergeten?.. ik zal even kijken... op het dressoir zei je toch?.. ja, ik heb hem... oké, dan zie ik je zo weer'
Even later komen mijn moeder en zusje naar de voordeur toegelopen, ze zwaait door het raam en ik sta op om de deur te openen. Een heftige duizeling overvalt me en mijn moeder ziet dat het mis is. In een reflex brengt mijn moeder Tessa naar de buurvrouw, die haar in huis neemt. Haastig pakt mijn moeder haar sleutels uit haar jaszak en opent ze de voordeur. Ze stapt binnen en op dat moment hoort ze een knal. Vluchtig sluit ze de deur en opent ze de tussendeur. 'Kiki, lieverdje, hoor je mij?' vraagt mijn moeder als ze naar me toe komt en bij me neerknielt. Ze voelt aan mijn pols, probeert me bij kennis te krijgen en belt uiteindelijk een ambulance omdat het niet gelukt is.
Voordat mijn moeder beseft wat er allemaal gebeurd, staat de ambulance al voor de deur en word ik op een brancard gelegd. 'U mag voorin stappen' zegt een van de ambulancebroeders en mijn moeder loopt haastig naar de ambulance toe als de buurvrouw naar buiten komt.
'Ik kom met Tessa achter jullie aan' zegt ze en ze pakt haar autosleutels. Mijn moeder stapt in en met harde sirenes rijden we naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, het ziekenhuis waar mijn moeder werkt en ik behandeld word. In de ambulance belt mijn moeder naar Pascal om hem op de hoogte te brengen en hij komt zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.