Stormkind.

Deel 28.

Het is inmiddels avond en ik kom de trap aflopen nadat ik mijn zusje op bed heb gelegd. Ik hoor mijn moeder praten in de keuken en ik loop naar de bank in de woonkamer waar ik verder ga in mijn psychologieboek. Een aantal bladzijden verder leg ik mijn boek weg en loop ik naar de keuken toe om een glaasje water te pakken. Ik wacht om het hoekje waar ik een deel van het telefoongesprek opvang. 'Ze heeft extra zorg nodig en als Kiki er niet meer is, kan ik dat haar niet geven... ja, als ik vrij ben bij mij en daarnaast in een opvangtehuis of bij een gastgezin..,' hoor ik haar zeggen, 'Tessa Bergman'
'Je wil haar uit huis laten plaatsen? Ben je helemaal gek geworden?!' zeg ik als ik de keuken in ga.
'Wat kom je doen?'
'Ik kan beter vragen wat jij hier staat te doen'
'Ik bel u zo terug,' zegt ze waarna ze ophangt, 'lieverd, het is niet wat je denkt'
'Je kan je hier niet meer uit lullen, ik weet precies waar dat gesprek over ging'
'Je moet het begrijpen'
'Probeer het me maar uit te leggen, ik luister' zeg ik als ik aan de keukentafel ga zitten.
'Ik zal Tessa nooit de zorg kunnen bieden die jij haar geeft' zegt mijn moeder als ze tegenover me komt zitten.
'Dus dan doe je haar naar een opvangtehuis?'
'Of naar een pleeggezin'
'Dat maakt voor haar toch geen verschil. Denk jij überhaupt aan het belang van je dochter? Ze komt in een totaal nieuwe omgeving, ze kent niemand en je weet dat ze geen contact kan leggen'
'Er zijn mensen gespecialiseerd op dat gebied'
'Ik laat het niet toe, je kan haar niet erger verwaarlozen!'
'Ik zou haar verwaarlozen als ik de volledige zorg op me zou nemen'
'Nee, je maakt haar kapot als je haar uit deze vertrouwde omgeving haalt'
'Maar wat moet ik dan? Ik moet toch werken?'
'Maak afspraken met mensen die ze kent, denk aan Aafke, haar moeder helpt graag, net zoals ze buren'
'Dat kan ik niet maken, ik moet toch voor mijn eigen kinderen zorgen?'
'Ze hebben er geen moeite mee, jij bent de enige die er een probleem van maakt'
'Ik heb het al bijna rond, ze gaat gewoon uit huis'
'Gewoon? Dat noem jij gewoon? Wat ben jij voor een moeder?'
'Tessa verdient de beste zorg en die regel ik voor haar'
'Door haar uit huis te plaatsen. Ik volg jou echt niet meer, het gaat juist de goede kant op tussen jullie'
'Ik weet niet eens hoe ik me tegenover haar moet opstellen'
'Zorg gewoon voor haar, ze is niet onmogelijk'
'Als ik aardig probeer te zijn, dan loopt ze van me weg en als ik haar normaal behandel, dan word ze boos'
'Ze wil gewoon dat je haar behandelt zoals ze is, het enige wat je hoeft te doen is haar gebruiksaanwijzing volgen'
'Dat is voor jou de normaalste zaak van de wereld, maar die gebruiksaanwijzing staat nergens opgeschreven'
'Je bent toch psychiater, dat behoort toch tot je beroep? Geef haar gewoon de aandacht die ze verdiend en de ruimte die ze nodig heeft'
'Dat probeer ik, maar het lijkt niet te werken'
'Mam, het is al beter dan het was'
'Maar ik kan niet voor haar zorgen'
'Jullie zijn al zo ver gekomen, dat is toch niet voor niks geweest? Wil je dat allemaal opgeven?'
'Kiki, begrijp het nou! Het gaat niet tussen ons'
'Mama, ik ben niet blind. Ik zie ook hoe jullie met elkaar omgaan'
'Deze hele discussie heeft geen nut, je staat toch niet open voor mijn kant van het verhaal'
'Ik probeer mijn zusje te beschermen, dat is hartstikke normaal'
'Ik ga Ingrid bellen om alles af te handelen' zegt mijn moeder waarna ze opstaat en haar telefoon pakt.
'Dat doe je niet,' zeg ik waarna ik opsta en de telefoon van mijn moeder afpak, 'dat kan je niet maken'
'Jij bent er straks niet meer en ik kan niet voor haar zorgen'
'Dus nu ben ik ineens het probleem?'
'Dat zeg ik toch niet?'
'Je zegt dat ik er straks niet meer ben, dat ik dood ga en dat ze daarom uit huis geplaatst moet worden. Dus dan ben ik volgens jou het probleem van dit alles terwijl jij er niet eens moeite voor wil doen'
'Ik wil er best moeite voor doen, alleen het lukt niet. Kiki, begrijp het nou' zegt mijn moeder en terwijl we tegenover elkaar staan, zit mijn zusje stil en onopvallend op de trap.
'Jij wil haar naar een pleeggezin doen, in een tehuis dumpen omdat dat volgens jou beter is, maar je denkt alleen maar aan jezelf en niet aan Tessa's belang'
'Ik kan niet anders, ze word uit huis geplaatst'
'Jij mag de titel van moeder niet dragen'
'Ik wil alleen het beste voor mijn kind'
'Door haar achter te laten, door haar aan haar lot over te laten. Het spijt me mam, maar ik begrijp je echt niet momenteel'
'Geef me mijn telefoon, ik heb het bijna voor elkaar'
'Nee, vergeet het maar'
'Kiki, Tessa vraagt te veel van me'
'Dus je wil mij niet' zegt Tessa als ze van de trap opstaat en naar ons toe komt lopen.
'Natuurlijk wel lieverd' zegt mijn moeder geschrokken terwijl ik haar telefoon op de keukentafel neerleg.
'Je hebt altijd al veel meer van Kiki gehouden' zegt mijn zusje waarna ze huilend de deur uit rent.
'Tessa!' roep ik haar na waarna ik mijn jas van de kapstok pak, 'je bent weer lekker bezig mam! Als er nu iets met haar gebeurd zal ik het je nooit meer vergeven, dus ik hoop voor je dat ik op tijd ben.' Ik loop de deur uit waarna ik de straat uitloop op zoek naar mijn zusje terwijl mijn moeder verslagen aan de keukentafel gaat zitten met haar hoofd in haar handen.