Stormkind.

Deel 33.

Niet veel later komt mijn moeder de trap weer af en gaat ze met een zucht naast me zitten. 'Valt niet mee hè?' zeg ik.
'Valt zeker niet mee, ik heb zo veel respect voor hoe jij dat al die tijd gedaan hebt'
'Ik heb gelukkig enige structuur kunnen aanbrengen'
'Dat is wel te merken. Ik denk dat ik anders helemaal geen kans had gehad om met haar bij te leggen'
'Het gaat al veel beter tussen jullie'
'Dat zeker, maar dat was nooit gebeurd als jij er niet was geweest om ons te verbinden. Je hebt ons eigenlijk soms een beetje gedwongen om samen te werken'
'Soms was dat wel nodig ja, als ik iets met Tessa ging doen bleef jij altijd thuis. En als wij samen iets wilde doen ging Tessa vaak naar Aafke. Jullie waren nooit samen'
'We verdroegen elkaar niet'
'Nee, maar nu gaat dat al stukke beter' zeg ik waarna ik verder lees in mijn boek.
'Lieverd, ik heb iets voor je' zegt mijn moeder waarna ze opstaat en naar de kast toe loopt. Ze pakt iets uit de bovenste lade en komt weer naast me zitten terwijl ik mijn boek heb weggelegd. Ze geeft me een fluweel rood doosje met een gouden lintje, waarop ik haar verbaast aankijk. 'Waar heb ik dit ineens aan te danken?'
'Ik moest het van je vader geven op een goed moment als je 18 was'
'Wanneer heeft ie je dat verteld?'
'Bij een van zijn laatste opnames. Ik zat naast hem en we hadden een goed gesprek, hij zij dat ik dit aan jou moest geven'
'Weet je wat het is?'
'Ja, maak nou maar open' zegt mijn moeder ongeduldig waarna ik het gouden lintje van het doosje haal. Ik haal het dekseltje er vanaf en ik zie een gouden ring. Verbaast kijk ik mijn moeder weer aan. 'Is dat zijn trouwring?'
'Ja, voor altijd verbonden met mijn kleine meisje'
'Zei hij dat?'
'Ja, en het verbind ons,' ik pak de ring uit het doosje en kijk ernaar, 'doe eens om.' Ik doe de ring op mijn linker ringvinger en mijn moeder en ik kijken ernaar. 'Hij staat je prachtig'
'Dank je wel mam' zeg ik waarna ik haar omhels.
'Hij was van papa en nu is hij van jou'
'Ik ben er echt heel erg blij mee'
'Dat is fijn lieverd,' zegt mijn moeder waarna het stil word, 'kom, dan gaan we bed.' We staan op en gaan allebei in ons eigen tweepersoonsbed liggen.