Stormkind.

Deel 8.

Inmiddels zitten we met een drankje aan de tafel als mijn telefoon gaat. Ik kijk naar het scherm waarna ik opneem. 'Met Kiki,.. hey Pascal,.. of ik tijd heb om af te spreken vanmiddag?.. ik heb al afspraken en ik moet voor Tessa zorgen, het spijt me... ben je er nog? Pascal?..' ik kijk naar mijn scherm en zie dat hij opgehangen heeft. Ik loop naar de keuken waar ik een boterham smeer voor Tessa en mij, maar ik krijg geen hap door mijn keel. Na het eten loop ik met mijn zusje naar het huis van haar beste vriendinnetje. Ik bel aan en haar moeder doet open waarna Tessa direct naar binnen vliegt. 'Fijn dat ik haar hier even kon onderbrengen' zeg ik beleefd.
'Geen probleem, Aafke heeft het er de hele dag al over' antwoord de moeder van het vriendinnetje.
'Dat is bij Tessa niet anders'
'Maar jij hebt een geheime afspraak met je lover?'
'Nou, zo wil ik het niet noemen. Het is eerder een vriendendienst. M'n vriendin moet naar het ziekenhuis, maar niemand kon met haar mee'
'Dus nu ga jij?'
'Ja, dat is het minste dat ik kan doen'
'Nou, sterkte daar'
'Dankjewel' antwoord ik waarna ik terug naar huis loop om mijn fiets op te halen waar ik later mee naar het ziekenhuis rijd. Ik kom het gebouw voor de tweede keer vandaag binnen, alleen deze keer loop ik naar de afdeling oncologie. Ik neem plaats in de wachtkamer waar ik een tijdschrift pak dat ik begin te lezen. Ik zie hoe mijn moeder aan komt lopen en ik probeer me te verschuilen achter het tijdschrift, maar zonder succes. 'Kiki? Wat doe jij nou hier?' vraagt ze als ze naar me toe komt gelopen.
'Sascha vroeg of ik met haar mee kon'
'Sascha? Wat moet Sascha nou op oncologie?'
'Ze heeft melanoom en moest onverwachts komen alleen hadden haar ouders geen tijd'
'En er was niemand anders die meekon?'
'Naast haar ouders ben ik de enige die het weet omdat ze bang is dat ze haar zielig gaan vinden'
'En waar is ze nu? Zit ze al binnen?'
'Nee, ze moest naar het toilet. Ze is op van de zenuwen'
'En waar is Tessa nu?'
'Bij Aafke, maar ik zal haar ophalen als ik naar huis toe ga'
'Prima. Ik moet weer verder, ik spreek je vanmiddag'
'Is goed' zeg ik waarna mijn moeder de afdeling verlaat en haar route richting haar afdeling vervolgt. Ze is net op tijd weg, want niet veel later wordt ik binnengeroepen.