Stormkind.

Deel 5.

We zitten inmiddels naast haar in het ziekenhuis, buiten bewustzijn, stil en angstig. Het is inmiddels negen uur en we wachten tot ze ontwaakt uit haar bewusteloosheid. Mijn moeder en ik kijken elkaar aan, maar al snel werp ik mijn blik weer op mijn lieve, kleine zusje. Ik voel hoe mijn moeder naar me kijkt, maar het doet me niets. Het is haar schuld dat ze hier nu ligt, als ze niet zo door had gegaan, was Tessa niet weggelopen en waren we nu niet in het ziekenhuis. Maar mijn moeder krijgt het keer op keer weer voor elkaar om haar zodanig overstuur te maken dat ze wegloopt van huis en deze keer heeft dat totaal verkeerd uitgepakt. Ik pak Tessa's hand vast en zachtjes voel ik hoe haar vingers bewegen. Langzaamaan opent ze haar ogen en onze moeder is het eerste dat ze ziet. Haar ademhaling versnelt en angstig kijkt ze om zich heen. Ze begint te gillen, te schreeuwen. Artsen komen binnen en mijn moeder en mij wordt gevraagd om ze de ruimte te geven. Mijn moeder slaat een arm om me heen terwijl ik met mijn armen over elkaar heen sta omdat ik momenteel nog niets van haar wil weten. Ik zie hoe Tessa erger overstuur raakt en ik besluit in te springen. 'Tessa, luister naar me. Rustig ademen, rustig aan, alles komt goed. Ik ben hier' zeg ik terwijl ik haar dring om me aan te kijken.
'Kiki?' vraagt ze vaag.
'Ik ben hier lieverd, ik ben hier' zeg ik en ik ga weer naast haar zitten omdat ik merk hoe ze rustig is geworden. De artsen verlaten de kamer en mijn moeder neemt opnieuw plaats naast Tessa. Enkele minuten later valt mijn zusje in slaap en komt een verpleegster de kamer binnen. 'Het is beter als jullie naar huis gaan, dan kunnen jullie misschien wat proberen te slapen' zegt ze vriendelijk.
'Ik blijf hier voor als ze me nodig heeft' antwoord ik.
'Ga gewoon mee naar huis liefje, het heeft geen zin om hier de hele nacht te blijven zitten' praat mijn moeder op me in.
'Als je je telefoonnummer achterlaat, zal ik je bellen als er iets is' zegt de verpleegster waarop ik haar mijn mobiele nummer geef en met mijn moeder mee naar huis ga.