Θα Σε Αγαπάω (#2 Σαντα Ροζα)

9.Παρης

9.
Και ζει εδώ πλέον;Στην Σαντα Ροζα;Που φημίζεται για την θάλασσα της;

Όταν εκανα μπάνιο και πήγα στην κουζινα έβαζε μακαρόνια σε ένα πιάτο.

Φόραγε τα ρούχα που της άφησα.Τα ρούχα της Αλεξάνδρας.Και της πάνε και ολας...

Καθομαι και μου το βάζει στο τραπέζι.Ειχε βάλει και τυρί από πάνω.

Κάθεται και εκείνη αλλά δεν είχε βάλει για τον εαυτό της.
«Δεν θα φας;»την ρωτάω.
«Όχι όχι.Δεν πεινάω»λέει.Ναι καλά.

Παιρνω ένα πιάτο και βάζω και σε αυτήν και το βάζω μπροστά της.
«Το νόημα του να μείνεις εδώ είναι και το να μην τρωω μόνος μου»λέω.
«Μα....»
«Μα κάνε μου παρέα;Σε παρακαλώ;»λέω.

Ξεφυσαει και πιάνει το πιρούνι της.
«Εντάξει τότε...»λέει και ξεκινάμε να τρώμε.

Ωραια είναι.Κατα ένα περίεργο τρόπο ανυπονουσα να έρθω από το τρέξιμο με τον Μάριο,στο σπιτι.Ηθελα να γυρίσω γρήγορα.

«Λοιπόν;Πως πήγε η πρώτη μέρα;Έβρισες κανέναν πελάτη;Έσπασες κανένα ποτήρι;Έφαγες καμία τούμπα;»λέω.

Γελάει.
«Τίποτα από αυτά.Ευτυχως...»λέει.
«Βαρετό...»φωνάζω και παιρνει ένα μακαρόνι και το πετάει πάνω.

«Εεεεει!»φωνάζω και γελάει.

«Καλά πήγε.Ηρθαν και οι φίλοι σου.Και οι δυο»λέει.

Όχι που δεν θα πήγαιναν.

«Ελπίζω ο Μαριος να μην είπε καμία βλακεία»λέω ξέροντας τον ξάδερφο μου.
«Όχι όχι.Τιποτα»λεει.

Περίεργο.

«Βρήκα ρούχα στο κρεβάτι μ...»πήγε να πει αλλά το έκοψε.
«Κρεβάτι σου Λαουρα.Σου.»λέω.
«Κρεβάτι μου.Ναι.Ακουγεται περίεργο έτσι δεν είναι;»λέει.

Περίεργο δεν λες τιποτα.

«Λίγο.Για μένα ποιο πολύ.Ποτε κανείς δεν κοιμόταν εκει.ο μπαμπάς μου καμία φορά όταν είναι εδώ»λέω.
«Η μαμά σου;»με ρωτάει.

Μου πριζει το συκωτι.

«Είναι χωρισμένοι»λέω.
«Λυπάμαι...»λέει σιγά.
«Μην.Ειναι Καλυτερα έτσι»λέω.

Αλήθεια είναι.Οταν είναι στο ίδιο δωμάτιο μόνο καταστροφή συμβαίνει.Η μαμά μου να λέει ότι είναι ένας άχρηστος και ο μπαμπάς μου ότι κυνηγάει τα λεφτα.

«Εσένα;Οι γονείς σου;»λέω.Ενταξει το ξέρω ότι είπα δεν θα ρωτήσω αλλά δεν μπορώ.Κατι πάνω της με κάνει να θέλω να τα μάθω όλα.