Θα Σε Αγαπάω (#2 Σαντα Ροζα)

35.Λαουρα

35.
Εγώ.Αυτος.Αγκαλια στον καναπέ.

Μόλις κλείνω το φαγητο και το αφήνω στο διπλανό ματι να κρυώσει πάω μέσα στο σάλονι.Βλεπω την Ξενια να βάζει τα βιβλία της στην τσάντα και τον
Παρη όρθιο να κάνει ασκήσεις να ξεπιαστει.

«Έτοιμο το φαγητο...»λέω.
«Τέλεια.Παω να κάνω ένα μπάνιο και έρχομαι να φαμε εντάξει κοριτσια μου;»μας λέει και κουνάμε το κεφάλι ταυτόχρονα με την Ξενια.

Έρχεται κοντά και με φιλάει στο μέτωπο και τρέχει μέσα.

«Εγω;»λέει η Ξενια και τρέχει πάλι προς τα πίσω και την φιλάει και εκείνη.

Είναι γλυκό το πως της φέρεται και πως εκείνη έρχεται συχνά εδώ για να την βοηθήσει.Ειναι προστατευτικός.Και αυτό με κάνει ακόμα πιο χαρούμενη που είμαι μαζί του.

Περήφανη.Και είναι περίεργο που είμαι σε θέση να ειμαι περήφανη για κάποιον.Ποτε δεν ήμουν.

«Τελείωσες με τα μαθήματα;»της λέω.
«Ναι.Ολα.Και τα μαθηματικά»λέει εκείνη.

Είναι πολύ χαριτωμένη.Πολυ όμορφη.Με τα μεγάλα χείλη της και τα μακριά καστανα μαλλιά της.Πολλες φορές όταν μιλάει μου θυμίζει τον Στέφανο.

«Πάλι καλά που έχω τον Παρη.Με βοηθάει σε όλα...»
«Ναι.Ο Παρης φημίζεται για αυτό»
«Το ξέρεις ότι όταν φυγαμε από το σπιτι μας μας φιλοξένησε ο Παρης για πολλές μέρες;Μήνες...»λέει.
«Κάτι άκουσα ναι»λέω.
«Ο Παρης είναι ο καλύτερος»λέει και γελάει.
«Τον εχεις σαν αδερφό σου να φανταστώ.Οπως τον Στέφανο»λέω.

Είναι τυχερή που μεγαλώνει με τόσους ανθρώπους γύρω της.Λες και ο θεός τους έστειλε για να αναπληρώσει το κενό των γωνιών της.

Εγώ ποτέ δεν το είχα αυτό.Και τι δεν θα έδινα να το είχα.

«Αδερφό όχι.Εχω μόνο τον Στέφανο.Και τον Μάριο»λέει.
«Γιατί όχι τον Παρη;»λέω.

Σηκώνει τους ωμους της αδιάφορα.
«Επειδή τον Παρη τον αγαπώ διαφορετικά»λέει.

Δεν καταλαβαίνω.

«Τι εννοείς Ξενια μου;»την ρωτάω.
«Τον Παρη θα τον παντρευτώ.»λέει λες και είπε κάτι φυσιολογικό.

Είπε παντρευτεί;

«Τι..Τι εννοείς;Δεν είσαι λίγο μικρή;»λέω.
«Είμαι.Δεν είμαι χαζή.Αλλα θα μεγαλώσω κάποια στιγμή.Και τότε θα είμαστε μαζί όπως ο Στεφανος και η Άννα.Και θα παντρευτούμε.Επειδη μαγαπαει και τον αγαπάω...»λέει και πάει στην κουζινα.