The Beginning: taekook

27

--

Kaşlarım çatılırken en boş bakışlarımı Kai'ye yolluyordum. İmalı konuşmaları ve bana Jeongguk demesi.. bu çocuk hiç hayra alamet değildi. İsmimi kimliğimde yazan şekliyle bilmesi, normal değildi. Sıradan hayatıma yeni bir kaos eklenmesini hiç istemiyordum. Myungsoo'dan sonra bıkm- bir dakika. Myungsoo benim hakkımda her şeyi bildiğine göre.. kimliğimi de, kimliğimde ismimin Jeongguk olarak geçtiğini de biliyor olması gerekirdi. Tabii ya.. Myungsoo kendisi gelemediği için böyle bir çocuğu sarmıştı başıma. Kimdi acaba? Parayla tuttuğu biri? Arkadaşı? 

Boş bakışlarımı yüzünden çekmezken bir şey demeyerek yanlarından ayrılmış ve işime devam etmiştim. Bu çocuktan uzak durmak, benim için en iyisiydi. Tekrar saçma bir işin içine düşmek istemiyordum.

--

Mesaimin bitimine yaklaşık yarım saat falan vardı. Bütün işler bitmiş, hiçbir müşteri kalmamıştı şuan. Herkes bir köşede dinlenirken telefonumun titremesiyle birlikte cebimden çıkararak gelen mesaja bakmıştım.

Gelen: Taehyung
Jungkook
Müsait misin?

Gönderilen: Taehyung
Evet. 
Bir şey mi oldu? İyi misin?

Gelen: Taehyung
Hayır hayır. İyiyim. Sadece nasılsın diye soracaktım. Sen nasılsın? Ne yapıyorsun şu an?

Gönderilen: Taehyung
Mesaimin bitmesini bekliyorum, kimse kalmadı. Etraf da toplu. Öylece oturuyorum

Gelen: Taehyung
O zaman arayabilir miyim seni? Sorun olur mu?

Gönderilen: Taehyung
Sorun yok, ara tabi

Mesajı attıktan saniyeler sonra aramıştı beni.

"Jungkook"

"Efendim?"

"Biraz konuşabilir misin? Sesini duymaya ihtiyacım var" demişti derin bir nefes vererek.

"Taehyung? İyi misin? Neyin var? Anlat bana"

"Bir şeyim yok gerçekten. Ama iki gündür kendimi çok garip hissediyorum. Sanki içimde kötü bir his varmış gibi"

"Neden kendini garip hissediyorsun? Seansı düşünüyorsan.. düşünme Taehyung. Benim açımdan şu an hiçbir sorun yok"

"Bilmiyorum işte. Engel olamıyorum" demişti mırıldanırcasına.

"Sana bu kadar zorluk çıkarttığım için özür dilerim"

"Saçmalama. Böyle söyleme Jungkook"

"O zaman kendine dert etmeyi bırak. Ben gerçekten iyiyim. Yine yapabilirim. Hem dün görmedin mi? Yürek yedim bu aralar" demiştim rahatlamasını umarak. O ise sıkıntılı bir nefes vermişti.

"Arkadaşlarımın yanına gitmeyeceğim"

"Neden? Git Taehyung. Kafan dağılır"

"Hayır, kafam falan dağılmaz. Aklım sende olacak, onların da modunu düşürmek istemiyorum. Daha sonraki buluşmaya giderim artık"

"Sen bilirsin. Ama artık kendini kötü hissetme"

"Tamam" demişti derin bir nefes daha vererek. "Yaklaşık bir yarım saat sonra işten çıkacağım. Bugün erken bitirdik işleri. Seni almaya geleceğim. Eğer geç kalırsam beklemeyebilirsin"

"Saçlamama. Tabi ki bekleyeceğim" 

"Jungkook-ah"

"Hm?"