Roller Coaster Bliss

[58] Home

[58]

Jaime's POV

J, Tara na sa hospital. Ate Nika called me.

Saktong break up namin ni Nicholo nang malaman Kong na stroke si Lola.

Tapos after niyang makarecover na stroke ulit siya at nacomatose at the same time.

At ngayon, almost one year na siyang comatose.

Ang dami Kong naging problema nung nag break kami Ni Nicholo.

Una, nahirapan akong mag move on dahil ilang taon din Kaming magkasintahan.

Pangalawa, humina ang mga pharmacy namin dahil sa madami na ding nagtayo Ng pharmacy sa ibat-ibang bahagi Ng mundo.

Pangatlo, mahirap nang kausapin si Lola dahil nga na stroke siya at gusto na niya akong mag-asawa.

Sh1t! Gabi Gabi akong umiyak dahil sa sakit at awa sa sarili ko.

Sabi Ng mga pinsan ko, bago daw mawalan Ng Malay si Lola nung nasa trabaho ako, hiniling niyang dapat kapag nagising siya may asawa na ako at anak. What the f*ck!

Coming. I said then tumayo na. Sa loob ng ilan taon ko dito sa US nasanay na ako sa daily routine ko. Every weekends katulad ngayon, maghapon kami sa hospital para bantayan si Lola. Kung weekdays naman, punta akong company namin dito sa US na naipundar ko sa loob Ng tatlong taon. Ipinasara ko na lahat Ng pharmacy namin dahil Hindi na kumikita Ng maayos.

Allano-Bathan have 3 big companies around the world. Isa dito sa US, Isa sa Canada at Isa sa Philippines. Alam Kong ako Lang Ang magmamana ng mga Ito Kaya pinagbubutihan ko ang pag mamanage. Ang mga pinsan ko kase ay may mga malls dito sa US at mga cafe sa Pilipinas.

Jaime, susunod na lang daw sina kuya Jackson. Ate Nika said.

Okay ate. Let's go. I'll drive. I said. Ngumiti naman siya. So it means dalawa lang kami ni ate Nika.

Jaime, please, Hindi Sina kuya Jackson ang kasama mo Kaya, please... Slow down... Ate Nika almost pleaded. Ngumiti Lang ako at nagsimula nang mag drive.

Sa pagbalik ko dito sa US madami ulit akong nagawang bagay na Hindi ko magawa sa Philippines. Tulad ng pagsali sa race.

Pero may mga bagay na akong Hindi nagagawa ngayon. Tulad ng pagvovolleyball. Araw araw na pagsayaw. Ang pagtatraining every vacation ng karate at taekwondo.

Pero Ang pinaka-pinanghihinayangan Kong Hindi ko na nagagawa ay ang pakikipag- communicate sa friends ko sa Philippines.

Last year naputol ang communication ko sa kanila. Hindi ko Alam Kung may asawa na ba sila or what.

I'm happy because I'm talented at different fields but I'm dumb when it comes to love.

Ate, we're here. I said. Medyo nakatulog kase si ate Nika.

Oh, sorry. She said. Tumawa na Lang ako.

...

How's Lola? I asked nang makarating sa waiting area ng ICU.

I kissed my parents, aunties and uncles cheeks before I seat.

The doctor said, she's doing fine. Mom said.

Oh, that's good. I said and show them a genuine smile.

Siguro sa relatives ko Lang ako makakakilos nang Hindi limitado. Dahil paniguradong made in China smile Lang Ang naipapakita ko sa ibang tao.

Jaime, we've something to tell you. Dad said then tumingin Kay mom. Mom nodded.

Okay dad, spill it. I said at sumandal.