"NAG LAHO"
By: Carol Rafiñan
Sa mga araw na nagdaan marami na ang nangyare
marami na ang dumaan at marami narin ang pangakong nabitawan at sa mga pangakong nabitawan ay unti-unti itong nag lalaho na parang ulang tumitila na at sa pag tila nang ulan ay kasunod naman nito ang luha kong di mapigilan dahil sa mga pangakong pinanghahawakan at sa bawat pag bitaw mo nang mga pangakong iyon ay unti-unti naman itong napapako, kapalit naman nito ang hapdi sa dibdib ko, dahil ang pag mamahal mo ata ay nag lalaho na? bakit nga ba hindi na tayo tulad nand dati?
bakit ba hindi kana tulad nang dati?
mahal mo pa nga ba ako?
o may bago na?
sa tuwing gusto kitang kausapin andaming rason ang iyong inirarason,
ako nalang ba ang nag mamahal?
o tayong dalawa pa?
siguro may mga bagay talaga na sa una lang masaya at mas madami ang kalungkutan?
mas madami yung hapding mararanasan ko?
OO! alam kung anjan ka sa tabi ko pero diko ramdam ang pag mamahal mo! ang sakit isipin na di talaga ako para sayo dahil ipinag tagpo lang tayo pero di tayo ang itinadhana ang sakit isipin na akala ko ikaw na talaga,
kaso akala ko nga lang pala dahil ako nalang ang nag mamahal sating dalawa,
dahil sa araw-araw ako nalang ang nakakaalala, MASAKIT NA!
pero kinakaya ko pa kasi alam kung anjan ka!
pero ang gusto ko lang naman sana ay yakapin mo ako
kahit hindi na totoo, MAHAL KITA!
kaya kakayanin ko pa hanggang isang araw magising nalang ako
sa katutuhanang malaya kana,
pero habang na nanatili ako sa tabi mo
sana pahalagahan mo ako.
Pero sa ngayon kaya ko pang mag pakatanga
gagawin ko dahil MAHAL KITA.
