“hey!”---
“ay butiki!!”--- muntik ko pang mabitawan yung hawak kong tasa., “sino nagpapasok sa’yo dito?”
“yung maid mo... pwede pala kayong mapasok ng magnanakaw, haha!”
“ano’ng ginagawa mo dito? Ang aga ha...coffee?”
“no, thanks...hindi ako nagkakape...”
“ow—kay.., so ano ngang ginagawa mo rito?”--- naupo ako sa upuan katapat nya
“well, naligaw lang naman ako... haha! May binisita ako sa kabilang street..”
“ng ganito kaaga?”--- tinaasan ko sya ng kilay
“haha! Actually, sinadya talaga kita...”
“bakit?”
Mataman nya akong tinignan. Biglang sumeryoso ang mukha nya. Bakit kaya?
“it’s about Dean...”
“hmm..”
“I still don’t understand why you didn’t tell him who you really are in his life...you’re being stupid again Aaliyah”
“wow! Thank you for the complement, Louie...”
“bakit nga hindi mo pa sabihin sa kanila? Engot ka rin eh no? You are joining them everyday para makaalala sya, na sa totoo lang ikaw mismo kaya mong ipaalala sa kanila kung sino sya..at sino ka..”
“parang andali no? Haha! Pero super hirap..”
“mas mahirap sa paghihintay mo sa kanya ng walang communication or kahit ano man lang na assurance?”
“yes...”
“stupid mo talaga”
“I know... wag ka ng paulit ulit...”
“haha! So anong plano mo?”
“same...wala si Renee, she knew everything...at ipinaubaya nya sa akin si Dean...”
“mas stupid pala sya”
“haha! She loved Dean...more than I do. She loves him unconditionally, at hindi ko ata yun kayang higitan pa”
“you’re in big trouble kung ganun...”
“hindi ko alam kung anong gagawin ko Louie...paano kung maalala nga nya ako pero hindi naman na ako ang mahal nya? Paano kung bumalik nga ang lahat ng alaala nya pero si Renee naman ang piliin nya?” my tears are starting to fall again.
“mahal mo talaga sya no?”
“yes...I still love him the way that I’ve loved him before...”
“I can help you”
“ha?paano naman?”
Sinenyasan nya akong lumapit, I did.
“what exactly are we doing here Aaliyah?”---
“just wait okay?”
