Życie to bieg przez kosmos, trochę łez, czasem rozkosz II Michał Filip

Dwanaście

"Nie ważna jest przeszłość, ilość kochanek które dla Ciebie nic nie znaczyły, 
przyjdzie taki dzień że spotkacie się przypadkiem. [...]

Zdasz sobie sprawę że to wszystko przedtem, to

 był przedsionek tej prawdziwej miłości na którą czekałeś tyle lat."

Za oknem zaczęło się już powoli ściemniać, a ty wciąż patrzyłeś jak po twarzy szatynki spływa coraz więcej łez. Teraz dopiero widziałeś jak bardzo jest bezbronna wobec całego zła, które ją spotyka. Nie mogłeś uwierzyć w to wszystko co usłyszałeś. W głowie miałeś milion pytań dotyczących jej przeszłości. Widziałeś jednak, że wreszcie jest z tobą szczera, że w końcu ma odwagę z tobą o wszystkim porozmawiać. Pogładziłeś kciukiem jej policzek ocierając spadające po nim łzy. Patrzyłeś na jej śliczne oczy, które były tak strasznie smutne, a ty nie mogłeś na razie nic na to zaradzić. Jej szczupłe dłonie drżały pod wpływem emocji, chciałeś jej dodać otuchy ale nie miałeś pojęcia jak. Nigdy w takich sytuacjach nie wiedziałeś jak się zachować, odkąd pamiętasz zawsze unikałeś takich sytuacji i tak naprawdę ciężko było komukolwiek współczuć. Zawsze powtarzałeś sobie, że każdy ma takie życie, na jakie sobie zasłużył. Teraz widzisz jak bardzo się myliłeś, teraz widzisz, że przypadki istnieją, a cierpienie dotyka również niewinne osoby. Nie masz pojęcia co się z tobą teraz działo, towarzyszyły ci nieznane wcześniej uczucia. Wiedziałeś jedynie, że gdy widzisz jej zapłakaną twarz, płacze również twoje serce. Nie wiesz co zrobiła z tobą ta dziewczyna, jakim cudem wydobywa z ciebie niespotykane u ciebie uczucia, o których istnieniu nie miałeś pojęcia. Byłeś trochę zdezorientowany, ale czułeś całym sobą, że ona cię bardzo potrzebuje.

- Mogę wiedzieć co się zdarzyło w twoim życiu, że musiałaś podjąć tak radykalne kroki? - popatrzyłeś na nią niepewnie. Musiałeś się tego dowiedzieć, choć bałeś się, że te wspominania mogą ją zbyt wiele kosztować. W tym momencie miałeś wrażenie, że ona jest z delikatnego materiału, że gdy w swojej ciekawości zajdziesz zbyt daleko, ona całkowicie się rozpadnie, a tego byś nie przeżył.

- Ten chłopczyk ze zdjęcia, na które zawsze zwracasz uwagę, to mój młodszy brat. Zawsze mi potrafi poprawić humor. - na jej twarz wkradł się delikatny uśmiech - Wiesz.... On jest wiecznie uśmiechnięty, ma w sobie tyle energii i nie wyobrażam sobie, że nigdy więcej go nie zobaczę. - dodała smutno, podniosła się nagle z miejsca i otworzyła jedną z szuflad starego brązowego regału. Wyciągnęła z niej zgiętą na pół kartkę i podała ci ją - Spójrz. Na tyle wycenili jego życie. Tyle jest warte życie mojego brata, który jest poważnie chory. A ja po prostu nie chce pozwolić mu umrzeć. I zrobię wszystko, by go wyleczyć. - śledziłeś wzrokiem czarny druk i skupiłeś wzrok na znacznej sumie pieniędzy, która była tam zapisana. Nie miałeś pojęcia co masz jej odpowiedzieć. Nie spodziewałeś się tego. Patrzyłeś na nią i widziałeś w niej naprawdę wyjątkową kobietę. Oddała siebie, by ratować brata, była niesamowita. Naprawdę podziwiałeś jej siłę i upór w walce o coś bardzo ważnego. Przez twoją głowę nagle zaczęły się przewijać wspomnienia. Każde z nich wierciło bolesną dziurę w twoim sercu, przypominając ci, jak bardzo raniłeś ją słowami i zbyt szybkim ocenianiem. Odgoniłeś szybko te myśli od siebie. Chciałeś jej pomóc. Chciałeś ją uchronić przed tym cierpieniem, które ją wręcz przytłaczało. Chciałeś być jej bohaterem Michale. Chciałeś wyciągnąć ją z tego dna.