Θα Σε Αγαπάω (#2 Σαντα Ροζα)

69.ΤΕ ΤΕΛΟΣ (μερος 2)

Λαουρα

«Δεν με πειραζει εμένα...»λέει καθώς επεζε με τα μαλλιά μου.
«Το ξέρω.Αλλα πειραζει εμένα...»λέω.

Βολεύομαι Καλυτερα στο στήθος του Παρη και αν και η τηλεόραση ήταν ανοιχτη δεν την έβλεπα.Εβλεπα το μέρος εκείνο στην γωνία.Το μέρος που έγινε.Το μέρος που δεν κατέστρεψε μόνο τα γενέθλια μου αλλά και όλη την ζωή μου.Αλλα μέχρι εδώ ήταν.Δεν θα το κάνει πια.

«Λογικο να εχεις άσχημες αναμνήσεις...»λέει.
«Δεν πειραζει.Θα κάνουνε άλλες.Καλες»λέω.Γελαει.

Αυτός ο ήχος της φωνής του.

Όσο κράτησε κράτησε.Ειμαι πιο δυνατή από αυτό.Δεν θα το αφήσω να με επηρεάσει άλλο.Καιρος να τα αφήσω όλα πίσω και να ξεκινησω από την αρχή.Και μια ζωή μαζί με τον Παρη ακούγεται τέλειο.

«Εμένα δεν με πειραζει πάντως.Και από την Σαντα Ροζα αν θες να φύγουμε,φεύγουμε»λέει.
Σηκωνω το κεφάλι για να τον δω.
«Θα το έκανες αυτό για μένα;Θα έφευγες από την Σαντα Ροζα;Και πως θα ζήσεις χωρίς αυτήν την θάλασσα που τόσο σαρεσει;»λέω.

Δεν είναι μυστικό ότι ο Παρης λατρεύει αυτό το μέρος.

«Προτιμω να ζήσω χωρίς αυτήν την θάλασσα παρά χωρίς εσένα...»λέει.

Με τρομάζει όλο αυτό.Το να είμαι με κάποιον.Αλλα όλα καλά.Γιατι αυτός ο κάποιος είναι ο Παρης.Και ο Παρης μαγαπαει.Και ο Φώτης είναι στην φυλακή.Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα άλλο.

«Ψυχή μου εσυ...»λέει.
«Ψυχή μου...ποσό καιρό έχω να το ακούσω αυτό...»λέω.Και νόμιζα δεν θα το ξανακούσω.
«Να το συνηθίσεις γιατί θα στο λέω συνέχεια»λέει και πιάνει την μύτη μου.

«Άσε με...»λέω.
«Όχι...»
«Έλα...»λέω και με πιάνει από τον λαιμό και με φέρνει κοντά του και με φιλάει.Δεν με πιάνει άγρια από τον λαιμό.Ισα ίσα που ακουμπαει τα δαχτυλα του εκει αλλά δεν μπορεί να μην μου έρθει στο μυαλό ο Φώτης.

Σηκώνομαι γρήγορα από τον καναπέ.
«Να φέρω κάτι να φαμε;»λέω.
«Τι έγινε;»
«Τίποτα.Απλα θα πείνας...»λέω.
«Όχι»
«Σίγουρα πείνας.Παω να φέρω κάτι...»λέω και πάω μέσα.

Αναπνέω πάλι κανονικά και επαναλαμβάνω πολλές φορές.

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου Λαουρα...
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου...

Όταν ήρεμω και βγάζω από το μυαλό μου την ανάμνηση αυτή ανοίγω το ψυγείο να δω τι έχει αλλά το χέρι του Παρη σπρωχνει την πόρτα και την κλεινει.