Θα Σε Αγαπάω (#2 Σαντα Ροζα)

71.ΤΟ ΤΕΛΟΣ (μερος 4)

Παρης

Όταν μπαινει μέσα η Λαουρα γυρνάμε και οι δυο να την δούμε.

«Γεια σου Λαουρα»της είπε ο μικρός.
«Γεια σας αγόρια.Τι κάνετε;»λέει.
«Βλέπουμε μπομπ»λέω και πάει τα ψώνια στην κουζινα.

«Είναι περίεργο.Δηλαδη μένει σε έναν ανανά;»με ρωτάει.

Δεν έχει ξαναδεί τηλεόραση.Γενικα δεν έχει κάνει πολλά πραγματα.Ολα του φενονται καινούργια.Οταν ήρθε εδώ την πρώτη μέρα και φάγαμε όλοι μαζί έτρωγε τόσο γρήγορα.Οπως ακριβώς έτρωγε η Λαουρα όταν την έφερα σπιτι μου εκείνη την μέρα.

«Ναι»
«Και πιάνει τσούχτρες;»λέει.

Γελάω.

«Παρη;Έχω κάτι πραγματα στο μυαλό μου...»λέει.
«Πραγματα;Τι πραγματα;»λέω.
«Δηλαδή αυτό τώρα θα είναι το σπιτι μου;»με ρωτάει.

Όταν μου είπε η Λαουρα ότι ήθελε εκείνον δεν δίστασα ούτε για ένα λεπτό.Πειστευα ότι θα περνάμε μωρό.Αλλα δεν με πειραζει.Καθολου δεν με πειραζει.

Τον σημπαθησα από την πρωτη στιγμή.Και δεν το πειστευω πως κάποιος αφηνει το παιδί του στα σκουπίδια.

Αυτό είναι απάνθρωπο.

«Θέλεις να είναι;»λέω.Τον πήραμε να μείνει μαζί μας αλλά τα χαρτιά δεν είναι έτοιμα.Αργουν αυτά τα πραγματα.

«Θέλω»
«Τότε είναι»
«Και εσυ δηλαδή θα είσαι μπαμπάς μου;»με ρωτάει.

Ποτέ μέχρι τώρα δεν το έχει ξαναπεί αυτό.
«Ναι»
«Και η Λαουρα η μαμά μου;»
«Ναι»λέω.

Η Λαουρα είναι χαρούμενη από τότε που ο Παντελης ήρθε σπιτι μας.Λαμπει ολόκληρη.Ευτυχως.Αρκετα στεναχωρήθηκε μέχρι τώρα.

Ο Παντελης είναι η χαρά που είχαμε ανάγκη.Μου φέρνει καλές αναμνήσεις πίσω και με κάνει να ξεχνάω όλα τα ασχημα.

Μόνο εύχομαι να ήταν εδώ ο μπαμπάς μου να τον γνωρίσει.

«Δηλαδή πρέπει να σας λέω μπαμπά και μαμά;»
«Μόνο αν θες»λέω.

Αυτό θα ήταν τέλειο βασικά.Αλλα όλο αυτό είναι καινούργιο όχι μόνο σε εμάς.Αλλα και σε εκείνον.Ειδικα σε εκείνον.

«Εντάξει...»λέει και γυρνάει πάλι στην τηλεόραση.

Τον καμαρώνω και χαμογελαω επειδή ξέρω.Ξερω ότι τον εχουμε ανάγκη οσο και αυτός εμάς.Αν όχι πιο πολύ.

«Έρχομαι...»του λέω και πάω στην κουζίνα.Την βλέπω έπλενε κατι στο νεροχύτη.Παω και την αιφνιδίαζω φιλώντας τον ώμο της.