×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

24

×namjoon×

ik word ruw bij me keel vast gepakt, ik wil dit niet en doe een poging om te schreeuwen. ik probeer me los van het persoon te trekken, maar hij is te sterk daarvoor. ik weet dat ik niet veel kan, maar ik heb nog enige hoop. Jin. 'NAMJOON!' klinkt Jin zijn bezorgde stem.

'JIN!' ik probeer het zo hard mogelijk te schreeuwen, maar me keel wordt steeds ruwer vastgepakt. ik hoor een deur open gaan, maar dan komt er een harde klap tegen me hoofd. ik probeer nog wat te schreeuwen, maar al heel snel verlies ik mijn bewustzijn en me kracht.

×

ik word bij me kraag vast pakkend het kantoor in geduwd, ze gooit me op een stoel. 'ook hallo,' mompel ik. 'KIM FUCKING NAMJOON,' ze slaat op de tafel. ik word er bang van. 'JE HEBT JE NIET AAN JE BELOFTE GEHOUDEN!' ze schreeuwt bijna me oren vanaf, en ik staar haar maar aan.

'DUS.. wat ga je hier aan doen?!!' sist ze, en ik kijk nog steeds angstig haar aan. 'ik..' er komen maar geen woorden uit me mond die ik in me gedachtes wel wil zeggen. 'l-' 'niks daarvan. JE WEET WAT ER GEBEURD ALS JE HET NIET MET ME EENS BENT DAN-'

'LUISTER EENS NAAR ME!' schreeuw ik haar onderbrekend, waardoor ze schrikt. ze kijkt me woedend aan. 'JA IK WEET HET, zo wil jij het niet hier hebben! ik weet het! maar beter vermoord je dan mij maar!' ze kijkt me heel woedend aan. 'jij. jij. JIJ, JIJ BEPAALT HIER NIET-'

ze maakt haar zin niet af en komt dreigend op me afgelopen, ze pakt me bij me keel. 'JIJ BEPAALT HIER NIKS. JIJ BENT NIKS, NOOIT WAT BIJZONDERS GEWEEST!' ergens voel ik me zo erg aangesproken. 'ik wéét dat er iemand om me geeft.' mompel ik zacht.

'BEDOEL JE DIE ENE VRIEND VAN JE? HIJ GAAT TOCH DOOD,' mompelt ze boos. 'dat gaat hij niet. hij wilt blijven leven, voor mij, de jongens, zo iets wil je toch geen pij.-' ik kan me zin niet afmaken en krijg een enorme klap tegen me wang. 'IK HAD JE NIET GEVRAAG OM JE VERHAAL TE DELEN'

ik staar haar bang aan. 's..sorry mevrouw ik-' 'NIKS IK, NOG 1 KEER ZO'N DOM GEDRAG. EN IK VERMOORD JOU NOG EENS,' ze laat me kraag los. waardoor ik op de grond val. ze opent de deur. 'ERUIT JIJ!' ik loop van alle pijn mank naar de deur.

in een enorme klap sluit ik hem, half gewond loop ik weer naar huis, met een mank loopje. thuis aangekomen doe ik met moeite de deur open, ik zucht als ik zoals altijd niks hoor. ineens zijn Yoongi, Hoseok& Jimin weg. en dan laten ze mij hier alleen achter?

ik zucht en loop mank de trap op, naar mijn slaapkamer, me balans houden gaat moeilijk. me benen doen erge zeer, en de klappen kwamen hard aan. ik voel dan iets over me gezicht druppelen, als een soort van water. het wordt steeds meer en ik besef me dat het geen water is.

snel druipt het op de grond; ik heb een bloedneus, snel pak ik een doekje en maak me neus schoon. ik ruim het gevallen bloed van de grond op en loop in de badkamer. ik gooi het papiertje weg en schrik als ik mezelf zie in de spiegel. me gezicht ziet er niet goed uit.

er zijn allemaal littekens en blauwe plekken op me gezicht, vooral veel littekens. ik kijk eens goed naar mezelf en merk me dan pas het meest opmerkelijkste op. ik lijk zo gebroken, emotioneel. dan heb ik even het besef. ik begin te huilen. 'wat gebeurt er met me?!'

-->

het is de volgende morgen, en door me rol gordijn komen er zonnestralen op me muur. die weerkaatsen met me bed, en ik word er wakker van, het is erg koud hier. ik doe de deken beter over me heen en wrijf moe in me ogen. het beeld wat ik van mezelf zag heb ik nog steeds niet uit me hoofd.

ik geef mezelf een zacht kneepje in me arm, en ja hoor, het is weer een nieuwe dag. van pijn, verdriet. vooral veel pijn, dat heb ik vrijwel iedere minuut. ik voel me ogen steeds meer wennen aan het licht en de kou, en stap voorzichtig me bed uit. ik pak een dikke trui uit me kast.