×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

18

×Hoseok×

Even leek de tijd op stil te staan, even leek het alsof de stem me lichaam had verlaten. dat ik voor een enorme brug stond, heel hoog, maar goed genoeg om alle pijn te verlaten. even leek het alsof ik naar beneden sprong, en alle pijn verdween. me ziel me lichaam verliet.

maar niks is minder waar; ik ben er nog, jammer genoeg; de stem in me hoofd maakt me gek. soms is het zo erg, dat ik een mes pak en me zelf snij in me benen en armen. soms snee ik bij me borst, maar dat is als ik echt boos ben. wanneer kan de pijn stoppen? wanneer laat iemand me vliegen?

ik leg me boekje aan de kant en barst het tranen uit; in dit boekje staat het leven van mij. ik heb hem gekregen van Jin, ik ga hem zeker bewaren voor als hij dood gaat. ik schrijf er iedere dag in. het is een speciaal boekje, de ene kant heeft witte blaadjes. die kant staat voor gelukkig.

het erge is dat dat die kant nog leeg is. ik heb deze laatst gekregen, maar nog steeds niks. en de zwarte blaadjes, je kan het al raden; die staan voor ongelukkig. het is al best gevuld, al 2 bladzijdes. en dan heb ik het niet over een klein boekje, het boekje is enorm groot.

ik schrijf er denk ik iedere dag in, of gewoon me gevoelens, of de stem, ik kan het er gewoon in kwijt. ja ik weet het, ik ben lonely as hell no, maar wat is het probleem? ik ben graag alleen! het is ook gewoon de stem die me dwingt om mezelf op te sluiten, en soms zelfs erger.

soms veranderd het tot zelfmoord, gedachtes aan pogingen, of overdosispillen. ik kom zelfs op bepaalde sites waarbij mensen de snelste zelfmoordpogingen opzoeken. en dan de drang om het te proberen... 't wordt soms zoveel. soms teveel, veel teveel.

en dan lijkt alles te breken, je gevoel, je gedachtes, wat je doet, gewoon alles van jezelf. i need to chill, maar i don't know; ik kan toch niks, dus wat doe ik dan hier? de wereld is opzoek naar mensen met talent, maar ik heb dus totaal geen talent. ik kan niks, behalve zielig doen over zelfmoord&

over een stemmetje. want ja, zo is die ene Jung Hoseok hè; altijd zo kut en alleen. zo nutteloos, zo talentloos. soms wou ik dat ik iemand anders was. gewoon iemand zonder problemen. je zou denken dat ik het perfecte artiesten leven heb; nee. ik heb een nutteloos leven..

-->

ik sta voor de wasbak van de badkamer. alles wordt me teveel, alles doet pijn. me hart doet pijn van alle stress, van alle druk die ik toch niet aankan. me ogen gaan steeds weer naar het scherpe mes op de hoek van de wasbak. me handen glijden er langzaam naar toe.

ik pak het mes op, ik kijk naar mezelf hijgend in de spiegel, wat een lelijk persoon ben ik. ik pak het mes, en druk het voorzichtig tegen de linkerkant van me pols. ik maak een horizontale snee van de linkerkant naar de rechter. deze snee zit heel diep, en het bloed drupt op de grond.

het bloed glijdt over me koude pols, en komt in de wasbak. hele vlekken van bloed ontstaan. en daardoor zie ik wazige zwarte vlekken, wat me hoofd laat bonzen. ik kijk naar me bebloedde pols, en voor ik het weet val ik om. ik pak me zo snel mogelijk vast aan de wc bril.

maar ik val op de grond. ik heb geen kracht meer om op te staan, en alle pijn gaat door me heen. me pols brandt en de zwarte vlekken worden erger. ik schrik als er ineens een deur open gaat. ik zie een geschrokken Namjoon in de deuropening.

ik kijk hem nog harder huilend dan eerst en angstig aan. hij pakt zo snel mogelijk een doekje en maakt alles schoon, van de wasbak, tot de grond en me pols. hij ontsmet de wond, en ik kan niet stoppen met huilen. 'waarom doe je dit jezelf aan?' vraagt hij dan even later.

'wordt niet boos, please..' mijn stem trilt van de angst, en me handen beginnen ook te trillen. 'ik word niet boos op je,' zegt hij vertrouwd en zacht. dan raapt hij me voorzichtig op, en wast mijn bebloedde handen. angstig kijk ik er maar aan, hij heeft het gezien..