×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

69

×taeyhung×

ik ben niet echt in een good mood, na alles ben ik eigenlijk niet meer in een good mood geweest. ik zit stil en best rustig op de rand van me bed, althans zo zie ik er uit. van binnen ben ik zo onrustig, klopt me hart zo snel, doet me hoofd zo'n pijn, heb ik zoveel stress en ongelukkigheid.

na alles wat er gebeurt met de jongens heb ik misschien wel zoveel zorgen ook voor de army. ik pak me telefoon en open v-live, met een spanning door me lichaam klik ik op het knopje. ik leg me telefoon ergens op een plek neer waar hij stil kan staan, en al snel zijn er heel veel mensen.

ik zie alle spam inkomen en ik doe me cappuchon van me hoodie over me hoofd, wachtend op mensen. als er wat meer mensen zijn begin ik; 'hi everyone,' zeg ik nerveus. 'ik wil mee delen dat het slechter gaat met bangtan, er zijn veel spanningen en heel veel stress.'

ik voel me angst komen en nerveus speel ik met me vingers, 'hoe gaat het met jin,' zeg ik hardop. 'het gaat slechter; hij ligt in coma en krijgt minder overlevingskans..' me ogen vullen zich met tranen en ik doe me cappuchon meer over me hoofd terwijl ik op me onderlip bijt.

ik krijg nog meer tranen in me ogen als ik alle positieve en helpende comments zie komen. ik glimlach door me tranen als mensen me proberen op te vrolijken. ik slik en lees de volgende vraag voor, 'hoe is je zelfbeeld naar jezelf, ps we purple you taeyhung #fighting.'

ik slik en weet even niet wat ik moet doen, 'een goed zelfbeeld hebben over mezelf wordt moeilijker.' en ik stop even een tijd met praten als ik even denk wat te zeggen. 'maar de liefde voor mijn army zou altijd blijven,' ik krijg in mezelf een schuld gevoel, en alle lieve reacties blijven komen.

me schuld gevoel wordt erger en erger, 'army, ik ga, doeidoei,' en met tranen die over me wangen lopen sluit ik de live af, en begin zacht te snikken als het voorbij is. 'ik verdien geen mensen zoals de army en bangtan,' en ik begin weer harder te huilen en wrijf in me ogen.

'het enige wat ik verdien is de dood,' en me gesnik wordt harder en ik duw me hoofd in een kussen. ik begin alles uit te huilen in het kussen, en hij wordt er nat van. 'ik mis vroeger,' en me gesnik wordt wat harder. totdat ik ineens een plek naast me voel inzakken, vlak naast me.

ik kan niet zien wie het is door me hoofd in me kussen, maar dan voel ik 2 armen om me heen. 'taeyhung,' het is de stem van jimin, 'je kan me nu verklaren voor een hella sukkel.' hij begint en slikt 'maar namjoon heeft alles nooit vrijwillig gedaan,' maar ik voel geen emotie.

geen vertrouwen, geen geluk, geen opluchting, gewoon een enorme leegte van binnen. 'ik weet het er gebeurt zoveel van binnen en buiten, maar van beide kanten; ik zou altijd van je houden en er voor je zijn.' en ik hoor een zachte lach en voel 2 armen strakker om me heen.

'taeyhung, wil je je hoofd uit het kussen halen,' ik schud me hoofd, 'ik ben te lelijk voor dat.' een lange stilte komt en me hart klopt wat sneller omdat het stil is. 'je bent alles behalve lelijk: je bent mooi zoals je bent en ik hou van je, dus kijk me alsjeblieft aan,' zijn stem trilt.

maar me hoofd maakt geen enkele draai naar jimin, en ik begin opnieuw zacht te snikken. 'niet huilen,' zegt jimin kalmerend, maar van binnen voel ik een leegte. zijn armen gaan strakker om me heen en hij probeert me op te vrolijken, maar van binnen lijk ik geen emotie te hebben.

me ogen sluiten zich langzaam en me hoofd begint te kloppen en pijn te doen, me hart krijgt steken. ik voelde ergens een angst, maar ik vergeet het en me ogen gaan dicht. ik hoor jimin zijn kalmerende stem nog tegen me praten, maar al snel wordt het vager en beland ik in een diepe slaap.

het is de volgende dag en jimin is ook in slaap gevallen, me ogen openen zich en ik zie het licht. me hoofd is opzij gedraait van me kussen en ik zie jimin naast me liggen. hij slaapt nog en ik glimlach kort door dat hij bij me is gebleven, wat me ergens van binnen een gevoel geeft.