×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

40

×hoseok×

me handen zitten ruw aan elkaar vastgebonden en me enkels zijn wit door de stevige, ijzere dingen die aan elkaar vast zitten, zodat ik niet kan ontsnappen. me handen beginnen ook steeds witter te worden en me ademhaling steeds minder van de enorme kou.

voor me staat een leeg oud kommetje waar eerst water in gevuld was, maar ik heb alles al opgelikt. en het taaie stuk brood kan ik geen hap van nemen, het is te taai voor me mond. door ook alle kracht die ik ben verloren is het moeilijk om er nog maar 1 hap van te nemen.

ik weet niet hoelang ik hier al ben, ik ben me tijdsbesef verloren in een mum van tijd. het enige wat ik nog een beetje kan zien is een klein raampje op het dak. zo kan ik een beetje zien of het dag of nacht is. maar daar heb ik niet veel aan, ik kan toch niet ontsnappen.

me maag doet zo'n pijn van de honger dat ik alleen maar opgekropen op de grond kan liggen met me handen op me buik, maar het helpt niet voor me warmte terug te krijgen. ik ben compleet onderkoeld en zou oprecht niet weten hoe de warmte in me lichaam zou voelen.

ik schrik van een schreeuwende stem van de andere kant van de deur, ik probeer de stem te achterhalen. 'LAAT ME LOS, LAAT ME LOS ALSTUBLIEFT NEE IK KAN HET NIET! IK KAN HET NIET!' me hart maakt een enorm grote sprong van een harde klap. en een nog grotere als ik de stem herken.

'jungkook,' weet ik er moeilijk uit te brengen. 'jungkook...'

~💔♡
~277