×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

80

×yoongi: uit al mijn woede dat jimin me negeert sla ik hem hard op zijn hoofd, waarvan ik meteen spijt heb. ' JIMIN,' hij belandt met een enorm harde klap op de grond. ik til hem naar een veilig plekje en probeer hem wakker te krijgen, ik doe er letterlijk alles aan.

na een tijd begin ik opgevend te huilen, 'waarom ben ik zo'n sukkel,' en ik leg mijn hoofd op zijn borst. ik begin hard te huilen, mijn tranen lopen over zijn borst. totdat ik een zachte, zwakke stem hoor, 'yoongi,' meteen haal ik mijn hoofd van zijn borst en knuffel ik hem stevig.

'yoongi wat gebeurde er-' 'sorry sorry sorry so-' en hij geeft me een klap tegen me wang. ik lach zacht, 'ik weet dat het je spijt, maar wat gebeurde er, of gebeurde er sorry?' ik lach wat harder, 'ik raakte geïrriteerd dat je me negeerde, dus ik sloeg je, en po wat te hard, ben je oké?!'

hij knikt en hij gaat recht op zitten, 'dankjewel,' glimlacht hij, en hij kijkt om zich heen. 'en sorry dat ik je negeerde, we moeten dit samen uit zoeken en snel!' ik knik, 'laten we gaan dan,' en ik sta op, en steek me hand uit om hem weer over eind te helpen, lopend over straat.

totdat er ineens wat in me op komt, 'jimin volg me,' hij knikt met een raar gezicht en volgt me. ik kom in een donker steegje, exact hetzelfde steegje waar ik altijd werd geslagen. flashbacks komen voor me zicht, maar ik schud me hoofd en loop door het steegje, met jimin.

ik sta bij een muur met een deur, ik slik kort als ik tranen voel opkomen, niet nu huilen yoongi. ik pak een sleutel en open de deur, en langzaam loop ik naar binnen. ik kom in de lange gang en klik op het stoffige licht knopje, en het licht gaat aan, ik kijk kort om me heen.

ik zie een pistool en neem hem in me handen, ik fluister naar jimin, 'blijf dichtbij me, oké.' hij knikt als bevestiging, en beide schrikken we van een harde pistool schot. ik denk niet na, en ren met jimin naar waar het geluid vandaan kwam: een deur, en in een ruk open ik hem.

mijn ogen worden groter als ik niet kan geloven wie ik zie: hoseok die zijn geweer gericht houdt. Namjoon, Taeyhung, en Jungkook die zich verstoppen in een kast. en een gemaskerd iemand, waar ik mijn pistool ook op gericht hou, ik wenk jimin om in de kast te gaan.

onopgemerkt sluipt hij in de kast, waar hij veilig zit met de rest, en ik kom dichterbij. 'wie je ook bent, HET IS OVER NU,' en degene lacht duivels, 'je weet wie ik ben.' en me ogen worden groot van de stem: leeloo, ik duw haar tegen de boeken kast en hou me pistool tegen haar nek.

'geef jezelf over, of ik schiet je,' ze grijnst, 'dan ben jij degene die in de problemen zit, niet ik.' en ik haal mijn schouders op, 'dat maak me niet uit meer, leeloo.' ik trek haar wapen uit haar handen, en gooi hem naar hoseok, die hem opvangt, waardoor we nu 3 geweren hebben.

ik grijp haar bij haar keel, waardoor ze me hard trapt en ik op de grond val, met een harde klap. ze legt haar voet met alle kracht op me rib en trapt er hard door. ik begin hard te schreeuwen van de pijn, maar hoseok neemt actie en duwt haar alweer tegen de kast.

hij pakt haar geweer af, 'WAT WIL JE VAN ONS,' maar ze antwoordt niet, en hijgt alleen maar. langzaam gaan haar handen de lucht in, en in een ruk duwt ze mij en hoseok weg. mijn neus komt tegen de boeken kast, waardoor ik een bloedneus heb, en ze rent richting de andere kast.

aka de kast waar de rest zich schuilt, en ze geeft taeyhung een raar, rood zwart vloeistofje. ze pakt alweer een geweer en richt die op haar keel, en voordat ik het weet, schiet ze. de kamer zit onder het bloed en ik kijk hoseok bang aan, 'bel de politie,' mompel ik naar hem.

en hij pakt zijn telefoon, en tikt het nummer in, terwijl ik naar de rest ren, en ik schrik. ineens heeft Taeyhung rode velle ogen, en heeft hij zijn hoofd naar beneden. ineens sluit hij zijn velle ogen, en als hij ze opent schrik ik als hij me aan kijkt, met een duistere glimlach op zijn gezicht.

-->

mwuahahahahhaahahaha beach
rip ene laatste chapter †

~💔♡
~765