×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

7

×Jin×

we zijn net klaar met het dansen op het nummer; no more dream. ik lig met de jongens uitgeput op de grond. 'ik ga even naar de wc,' zeg ik als ik ineens hele erge buikpijn krijg. ze knikken en ik loop weg van de danszaal, op naar de wc.

ik loop door de gang en ik voel me ineens zwakker worden. de buikpijn wordt alleen maar erger! dan ineens val ik op de grond. me benen doen ontzettend veel pijn, en me buik lijkt wel alsof het explodeert! ik ga naar me handen er naar toe en probeer op te staan. het lukt niet, en ik blijf daar liggen.

het doet op een gevend moment zoveel pijn, dat er zwarte vlekken voor me gezicht komen. 'iemand help-' zeg ik zacht. me lichaam doet zoveel pijn, ik kan niet eens normaal praten. op een gevend moment verlies ik langzameraan me kracht. het doet pijn, maar ik kan er niet tegen gaan. dan verlies ik me bewustzijn, alles wordt zwart.

-->

ik word wakker en ik lig op een bank? ik kijk om me heen, en zie dat ik gewoon thuis ben. 'O GOD JE BENT WAKKER!' jimin springt in me armen. 'au,' zeg ik dan. het doet pijn, heel me lichaam. 'o sorry,' Jimin laat snel los en gaat naast me zitten. hij slaat voorzichtig zijn arm om me heen.

'wat is er gebeurt?.. namjoon vond je bewusteloos..' zijn stem klinkt bezorgd. my CHILDREN.. ineens herinner ik me alles weer. van de buikpijn, van de pijn. zou ik het moeten vertellen? ik kan Jimin vertrouwen, maar het is raar.?

'ya ik voelde me sws al niet lekker, dus ging naar de wc. en toen werd ik duizelig, en botste tegen wat aan.' lieg ik. 'aaww, en? hoe voel je je?' ik schud me hoofd. 'misselijk, buikpijn, duizelig..' zeg ik dan. 'hmh, rust maar uit, Namjoon maakt soep.'

ik schud me hoofd. 'dat komt toch nooit goed!' zeg ik dan. 'kom ik help hem wel.' ik probeer rechtop te gaan zitten, maar Jimin houdt me tegen en laat me liggen. 'het komt echt wel goed, eomma. je hebt je rust nodig,' zegt hij dan.

ik zucht en knik dan. 'ik ben zo terug, ik had nog iets boven liggen,' ik knik langzaam. ik ga met me hoofd op het kussen liggen, en met de deken helemaal over me heen. wat was dat gevoel? het was zo anders dan normaal. alsof ik ziek was, maar dan alleen aan me buik?

ik weet het niet! het is er nog steeds, minder erg dan eerst, maar nog steeds erg. en waarom, heb ik eigenlijk gelogen tegen Jimin? ik had niet tegen hem moeten liegen, wie weet is dit wel niet normaal! ik zucht door me gedachtes, Kim Seokjin kan niet tegen een beetje buikpijn.

i'm stressed off! waarom moest ik nou ineens die pijn krijgen? wat is dit voor pijn? straks is er wat met me en ugh-.. ineens loopt Namjoon de kamer in met verse inktvis soep. hij houdt het kommetje vast en komt naast me zitten. ik ga rechtop zitten, en pak het kommetje van hem.

'dankje,' zeg ik glimlachend naar hem. hij kleurt roze en glimlacht terug. ik begin langzaam het te drinken. het is erg warm, dus ik doe nog voorzichtig. 'lekker?' vraagt Joon me. 'tot me grootste verbazing wel,' zeg ik lachend. ik geniet van dit eten! 'joon ik wist niet dat je zo goed kan koken, het is zo lekker!'

ik zie hem stralen en blozen. 'd.. dankje wel :),' zijn stem klinkt verlegen, maar schattig. schattig voor zo'n rapper guy. en zo praten we, en drinken we samen onze soep. wat de buikpijn verminderd.

-->

ik lig op bed bijna te huilen. met me handen ingezakt op me buik gelegd, terwijl de tranen in me ogen prikken. de buikpijn is alleen maar erger geworden. ik ben er 100% zeker van; dit is niet oké. ik begin een beetje in paniek te raken, het doet zoveel pijn.

het zijn pijnlijke steken die als kogels door me buik gaan. de ene keer schiet hij niks af, en de andere keer schiet hij gebouwen om. ik zeg al een week tegen bts dat ik maag klachten heb. maar het is veel erger dan dat. niet automatisch me buik geeft op, maar heel me lichaam!