×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

17

×namjoon×

..; en is het plan gelukt?
..; ik denk het wel..
..; denk je dat ze het echt geloven?
..; ja dat wel.
..; wel een nadeel
..; ze zijn bezorgd dus laten niet zomaar mensen naar buiten ;-;
..; ga uit je raam
..; ja dat doe ik nu, maar ja straks komen ze er achter
..; ben laatst al betrapt
..; gewoon wegglippen, je bent niet voor niks mijn werknemer!
..; ik weet het, baas. komt goed.
..; helemaal?
..; helemaal, baas.
..; mooi
..; ik moet nu verder met mijn zaken
..; van onze jongeheer.. 😈
..; en? wat hebben jullie al gedaan?
..; vertel ik allemaal later, hij probeert zich los te maken.
..; is goed, tot morgen baas!
..; tot morgen, werknemer.

Ik leg grijnzend me telefoon aan de kant; het plan kan nu echt gaan beginnen. we zijn goed voorbereid en alles gaat helemaal goedkomen, dat weet ik nu al. het voelt goed, toch?

-->

Ik zit op de bank, en kut wat op me telefoon. het duurt niet lang, totdat ik een appje krijg. ×werknemer, nu naar kantoor.× ik stuur een ja is goed terug, en loop naar boven. ik doe de deur van de kamer opslot, en open me uitschuifbare raam. ik pak me ingepakte tas, en spring naar beneden.

ik beland op me voeten en loop naar het kantoor. zou er wat gebeurt zijn..? daar aangekomen, word ik op een stoel geduwd, . zit tegenover me en kijkt me woedend aan. 'ONZE MENEER ... IS VRIJ GEKOMEN!' schreeuwt ze. 'oh shit..' mompel ik.

'JIJ,' zegt ze woedend. hij geeft me de gewoonlijke, saaie grijze koffer, en wijst naar de deur. ik loop de kamer binnen, en doe de deur meteen dicht en op slot. ik open het koffertje en doe zoals gewoonlijk mijn dingen. me kleur lenzen gaan er moeilijk in, maar uiteindelijk lukt het.

ik kom zo weer terug naar ., hij geeft een korte blik en stuurt me naar de gang. ik snel loop in de gang, en kom buiten aan. ik ren echter rond deze buurt. ik heb zo'n walkeytalkey gekregen om contact te houden met de rest van de werknemers. maar ik ben hoogste rang.

'horen jullie me,' zeg ik dan. de andere collega praat terug. 'we horen je,' zegt hij dan. 'ik ga kijken bij het eind van het bos over,' ik ren door het bos heen. ik kom aan bij een best dicht gebied, en ren mezelf door alle bomen en struiken. het is al de koude periode, dus het is koud en donker.

dan begint het te regenen. van de bladeren, aan de hoge bomen, wordt ik nat. ik ren door het eind van het bos, en uiteindelijk hoor ik zacht takken breken. ik sluip steeds dichterbij het gekraak. ik verstop mezelf achter een boom, als het wel erg dichtbij is.

dan als het wel een paar meter verder lijkt te zijn, spring ik voor het persoon. hij schrikt er duidelijk van, en houdt zijn handen onschuldig in de lucht. zijn gezicht, kleding, en lichaam is nat van de regen. ik hou me geweer gericht op hem. 'luister of ik schiet.' zeg ik streng.

dat had ik beter niet kunnen doen, maar het besef is inmiddels al veel te laat, en hij is er achter. 'wait..' dan schrik ik van mezelf. ik was me stem vervorming vergeten. 'nee,' de tranen worden hem teveel. hij kijkt me heel angstig aan. 'n..n...' het schiet me te binnen. 'namjoon?!'

-->

'U HEEFT U ZELF VERRADEN, MENEER! IK DACHT DAT U ME BESTE WERKNEMER-' ik onderbreek hem. 'IK VERGEET TOCH OOK SOMS WEL DINGEN?! IK BEN EEN MENS! FOUTEN MAKEN OF DINGEN VERGETEN IS MENSELIJK!'

hij slaat gefrustreerd op de tafel. 'LUISTER. WE HEBBEN 1 OPLOSSING...' ik kijk hem aan. met verschillende emoties. benieuwd wat hij gaat zeggen, en best angstig. 'we vermoorden hem. ik kijk hem verbaasd aan. 'meneer dat kunnen we niet zomaar!

ik sla op de tafel. 'HIER BEN IK NIET MEE EENS.' zeg ik hard. en damn, hoe heb ik het lef. woedend kijkt hij me aan. 'IK MAAK DE PLANNEN HIER! KIM NAMJOON. JE BLIJFT HIER.' ik pak me tas. ik wil de deur uitrennen, maar wordt aan me arm vast gerukt.