×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

36

×jimin×

ik voel me hart heel snel kloppen in me borstkas en me ademhaling weer voelen. het is te onregelmatig voor als ik als persoon heb ervaren; dit is het teken van leven. ik doe me uiterste best om zo goed mogelijk me adem haling onder controle te hebben. maar alles gaat zo snel.

ineens voel ik een masker tegen me mond en wordt er lucht naar binnen gepompt. maar ik weiger stevig en begin bang te worden, wie zijn dit en wat moeten ze van me? ik probeer ze weg te duwen, maar er komt niet veel van en ik word als maar rustiger. ik voel me weer terug gaan.

naar het donker. ik wil niet, en doe me uiterste best om nog in leven te blijven. alle kracht zet ik op het regelmatig ademhalen en daardoor bonst me hoofd hevig. maar op een gevend moment lukt het. me ogen openen zich wijd open en ik begin hard te hijgen.

me hart klopt heel snel in me borstkas als ik zie dat er allemaal doktoren om me heen staan. ik wil rechtop liggen, maar ik word meteen terug geduwd met het masker op me mond. op deze manier krijg ik me regelmatige adem haling en klopt me hard al weer wat regelmatiger.

na een tijdje ben ik gekalmeerd en heb ik de moed om weer me ogen te openen- die ik had gesloten dus. ik schrik even van het felle licht, maar snel wen ik er aan. ik kijk om me heen en zie allemaal doktoren die kijken of ik wel oké ben. 'w..wat is er gebeurt waarom ben ik hier?'

weet ik er met moeite uit te brengen, waarop geantwoord wordt met; 'u heeft een auto-ongeluk gehad.' ik schrik en besef het me dan, 'hoelang lig ik hier na het ongeluk?' de dokter denkt even na. '3 weken,' zegt de dokter dan. me ogen springen wijd open.

'3 weken?!' hij knikt 'hoe voelt u zich nu,' ik denk na; hoe voel ik me na zojuist?' 'ik voel me denk ik wel prima,' antwoord ik, maar dan besef ik alles. 'waar is hoseok. hoseok. jung hoseok. is hij oké. hij was. bij. het. ongeluk ik-' ik word onder broken door de dokter.

'kalm blijven, wie is jung hoseok als ik vragen ma-' 'ME VRIEND HIJ WAS OOK IN DE AUTO!' me bezorgdheid wordt erger en ik krap bang over me hoofd. 'meneer kalm blijven. diep door je neus in ademen en door je mond weer uit.' dit herhaalt hij totdat ik ben gekalmeerd.

'bedankt meneer,' zeg ik zuchtend gekalmeerd 'ohja en meneer,' begint hij. 'ik zal voor u kijken of Jung Hoseok hier ligt,' glimlacht hij mij vertrouwbaar. ik knik glimlachend. 'dankuwel.' hij wou weg lopen tot hij zich weer omdraait. 'trouwens wat u nu het best kan doen,'

begint hij, 'is gewoon rustig aan in het bed liggen, je mag vrienden of familie bellen om te komen.' ik knik. 'dankuwel dokter,' hij glimlacht en loopt dan de kamer uit. zuchtend plof ik mezelf liggend op bed. ik ben nog steeds in shock van alles wat er wel niet is gebeurt.

het voelt zo raar dat je er gewoon 3/4 weken er niet bent geweest, maar alsof het leek. dat ik, sliep. het is ook raar om te beseffen dat ik me nog maar 1 ding herinner van het ongeluk. en dat is dat Hoseok bij me was, en dat Jin dus een soort van dood is.

ineens schiet het me te binnen, plots komt het lampje naar boven en besef ik me het. 'JIN! IS JIN IN LEVEN!' ik spring uit me bed rennend naar jin zijn kamer. enthousiast klop ik op zijn deur. maar ik hoor geen antwoord. ik open de deur en kijk naar binnen, en snel verandert me enthousiasme.

in tranen ik begin te huilen; er zijn wel miljoenen draden aan hem verbonden voor leven& hij heeft een sonde voor zijn neus.* en zijn hoofd, zijn haar; zijn zachte haar is verandert in niks, kaal. ik begin dichterbij te komen en tranen vullen mijn ogen door zijn breekbare gezicht met zijn ogen gesloten.

het liefst had ik ze nu willen aan kijken en willen zeggen dat ik oké ben en alles goedkomt. maar ik weet dat hij niet kan antwoorden dus vergeet het. ik pak zijn hand en schrik van zijn koude vinger toppen. langzaam wrijf ik met me duim over de rug van zijn hand. 'bogoshipda jin.'