×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

72

×jimin×

ik hoorde een harde, bekende schreeuw van buiten komen en me hart misten even al mijn slagen. ik leg het boek wat ik las op tafel en loop naar boven naar Taeyhung zijn kamer. ik schrik als het raam open staat, en er spullen op de grond gevallen zijn.

ik begin te huilen en schreeuw hijgend op het hardst, terwijl alle adrenaline door me heen gaat. 'TAEYHUNG,' en ik spring uit het raam, opzoek naar Taeyhung. dan verstop ik me als ik Taeyhung vast gebonden in de schuur zie zitten, ik zit op de grond achter de schuur.

'zie je dit krachtloos jongetje taeyhung,' en ik zie hem knikken, 'jaa dat zie ik jaa..' ik schrik als zijn stem ineens heel anders klinkt dan normaal, 'je gaat hem doden.' me ogen worden wijder en wijder en tranen vullen me ogen, 'wie is daaahh,' en ik schrik me rot door zijn stem.

'dat is je vriend, en jij moet hem vermoorden,' en ik duik naar beneden als ik het gevoel heb alsof ik gezien ben, en dat is juist, mensen rennen de schuur zo snel mogelijk uit. ik sta in een ruk op en ren zo hard als ik kan weg. ik schrik als ze met vol tempo achter me aan rennen.

'JJJJJJIIIIMMMIIINNN,' hoor ik Taeyhung nog vaag schreeuwen, maar ik ben al te ver weg. ik word omsingeld dus ik heb maar 1 optie: de weg over steken. ik denk niet na meer en ren op het snelst over de weg, maar ik kom er te laat achter dat er een auto rijdt. ik werd geraakt.

-->

beep, beep, beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep beep.... dood saaie piepjes hoor ik als ik me ogen open, ik schrik als ik in het ziekenhuis lig. en ik schrik als ik zie wie er naast me zit, 'yoongi, YOONGI HYUNG IK MOET FUCKING WAT-'

'jimin rustig-' ik wil rechtop zitten, maar word streng tegen gehouden, ik kreun van de pijn. ik probeer weer rustig te gaan liggen, 'wat is er gebeurt Yoongi..' en hij begint te snikken, 'het is een heel lang en heftig verhaal, laat me vertellen,' en hij schraapt zijn keel.

×yg: ineens zie ik jimin in me ooghoek uit het raam springen en ik schrik me dood, terwijl me hart hard klopt. ik loop naar Taeyhung zijn raam waar hij sprong en kijk naar beneden. ik schrik als er mensen met een zwart masker achter hem aan zitten en ik duik naar beneden.

ik kijk terwijl ik op me knieën zit voorzichtig naar buiten en kan niet geloven wat ik zie. jimin wordt omsingeld en steekt de weg over, maar hij zag de auto niet. 'JIIIIMMIIINNNNNN,' ik begin zo hard als ik kan te schreeuwen, maar het is allemaal te laat.

hij belandt voor de auto en ik sla me hand voor me mond, en begin zacht te snikken, terwijl ik maar toe kijk. dan zie ik ineens Taeyhung in de schuur zitten en ik schrik. hij is helemaal in het zwart gekleed en hij ziet er niet bepaald goed uit, hij lijkt wel geen emotie te hebben.

als hij naar binnen loopt maak ik geen ene twijfel en ren naar de voordeur, en open de deur. dan pas zie ik echt zijn gezicht, hij heeft een soort enorme wond op zijn wang. zijn ogen lijken mijn gezicht wel te scannen en hij zegt niks, en toont geen emotie, het lijkt wel zielloos.

kippenvel deinst over mijn lichaam en ik slik zenuwachtig, 'k-kom verder ik maak wel thee.' maar hij geeft geen blik van antwoord en staart me recht in me ogen aan. ik word enorm zenuwachtig en heb nog maar een ding om te doen, ik ren zo hard als ik kan naar boven.

ik gooi met volle kracht me kamer deur open en schrik als hij er vlak voor staat en me aankijkt. me hartslag gaat sneller en me ademhaling lijkt wel uit te drogen. ik ren zo snel als ik kan de trap af zodat ik in de gang sta, en nu staat hij wel heel dichtbij voor me, met een enge grijns.

'DIT BEN J́ÍJ́ NIET TAEYHUNG,' ik duw hem uit volle paniek weg en hij belandt hard tegen de muur. zo hard als ik kan ren ik weg en ik hoor voetstappen achter me aan rennen. ik begin heel hard te schreeuwen voor enige hulp, wat maar een droom is, niemand kan me horen.