×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

67

×namjoon×

handen voor me ogen om me tranen tegen te houden, zittend tegen de muur alles uit huilend. waarom zouden de jongens zo'n fucking mislukkeling willen helpen? me gesnik wordt harder, ik heb alles gehoord wat ze zeiden. ik heb de verkeerde belofte gemaakt.

ik hoor dood te zijn, niet de jongens van bts, iedereen kan zonder mij, niemand zonder de jongens. door míj́ is bangtansonyeondan kapot, door hun eigen leider. wat voor iemand ben ik dan? ze gaven met al hun liefde hun hart aan mij, maar kregen ze in stukken weer terug.

is dit een goede leider, een leider die het waard is, een leider die nog op deze aarde moet leven? dit, een goede leider, waarom ben ik ook tegen gehouden voor zelfmoord? de jongens hebben het zelf gezegd. ze vertrouwen me niet meer, wat logisch is. maar waarom hebben ze me gered?

als ik dood was, konden ze gemakkelijk bts weer bij elkaar brengen en doorgaan. doorgaan zonder mij, ik was en ben degene die bts flink verpest. door míj́ hebben we een tijdelijke stop. al bijna een half jaar speelt dit. al bijna een half jaar leeft bangtan in píj́n.

en nu is het de vraag of de missie van het kwaadaardigheid zou slagen, of van de sterke bangtan? ik ben daar niet voor nodig, het liefst spring ik nu van de brug. ik druk me handen harder tegen me ogen. 'ik ben ook zo dóm geweest om weer te gaan drinken, godsamme.'

'namjoon neem plaats,' en met een brok in me keel neem ik plaats tegenover haar. 'weetje namjoon,' ze begint met een grijns, 'ik mis de jóú toen alles begon.' ik kijk haar aan, gebroken, nutteloos. 'toen je dronk, en je ze oprecht wou vermoorden en macht wou hebben.'

'maar nu ben je gewoon een domme pussy die helemaal niks kan bereiken in zijn leven.' en me hart scheurde in stukken die miljarden leken, 'je bent zo mislukt geworden! je bent zachter geworden, en níémand heeft die Namjoon nodig.' en ik begin te huilen. 'ik wil gewoon dood.'

'je hoort ook dood namjoon, maar we gaan onze missie slagen, je zei van ja, dus dan gebeurt dat.' ze komt dichterbij me met een fles, 'ik ga niet drinken, ik wil niet.' en haar blik wordt bozer, 'pussy,' en ze giet veel ervan in me mond. ik passeer opzij en spuug alles uit.

maar niks is minder waar en ze pakt me vast bij me kraag, in een stevige greep giet ze het me mond in. ik ben helemaal machteloos, ik moet maar erin mee, ik moet maar. heel me zicht begint te draaien, 'en nú ben je namjoon!' en ik knik, en pak de tafel vast als alles draait.

ze lacht gemeen, en dan pakt ze wat uit haar zak wat ik nog net kan zien, 'hier, neem het.' en ze geeft een scherp mes aan me, 'jij gaat jimin vermoorden,' en ik knik. ik wou het heel diep van binnen niet, maar de rare drank heeft de echte namjoon laten verdwijnen. voorgoed leek het wel.

ik haal me handen voor me ogen weg, en voel dan iets raars in me hart, 'WHAH,' ik krimp in elkaar. ineens krijgen me hart harde steken en ik lig op de koude vloer van de pijn. de steken worden harder en harder en ik grijp met beide handen bij mijn hart en voel de pijn.

er komen rare geluiden uit me keel van alle pijn, en het wordt alleen maar erger door me ademhaling. de steken worden pijnlijker en ik begin te schreeuwen van de pijn. dan komt yoongi de kamer in gerend, 'NAMJOON!' hij knielt achter me neer en tilt me op.

me bovenlichaam ligt op zijn benen en hij voelt mijn hart steken, 'NAMJOON WHAT HAPPEND?!' ik kan niet praten door alle pijn en ik maak nog steeds rare geluiden. 'WHAH.' en de steken worden erger en pijnlijker, 'IEMAND HEELP!' Yoongi schreeuwt zo hard als hij kan.

dan hoor ik wazig iemand naar me toe rennen, maar veel hoor en voel ik niet meer, ik voel me licht worden in me hoofd, en ineens begint alles om me heen te draaien. ik word er misselijk van en dan gaat ineens alles weg als er ijkoud water over me gezicht heen wordt gegooid.

'NAMJOON-' en ik zie dat ik op bed lig en voel alle koude waterdruppels over me gezicht rollen. jimin dus, veegt ze met een doekje weg en yoongi kijkt me met een bezorgde blik aan. 'wil je me vertellen wat er is gebeurt?' ik knik kort. 'ik kreeg hele pijnlijke hart steken en ik kon t niet hendelen.'

hij knikt, maar ik zie de bezorgdheid in zijn ogen, ik kijk jimin met een kleine glimlach aan. 'ik weet het het is vreselijk eng, maar ik wil je even onder 4 ogen spreken.' kort kijkt hij yoongi aan. 'als het níét goed gaat, of niet goed voelt: meteen roepen. meteen roepen oké!'

en jimin knikt kort, en yoongi verlaat de kamer, met angst in zijn ogen kijkt jimin me pijnlijk aan. 'jimin, ik had gedronken en niet zomaar drank, hevige drank, heel hevig. ik ben zo nooit geweest, ik wou nooit bangtan pijn doen. maar ik heb een keuze gemaakt waarvan ik spijt heb..'

hij krijgt tranen in zijn ogen, 'welke keuze,' fluistert hij breekbaar, ik denk diep na, maar al snel zeg ik.: 'dat kan ik je niet vertellen jimin, hoe graag ik het ook van binnen wil.' hij knikt kort, 'soms hoef je niet iedereen zijn verhaal meteen te weten.' 'het gaat om het begrip en medeleven.'

ik knik, 'je lijkt op een engel jimin, weet je dat: ik heb je hart laten breken door wat er gebeurt is. en toch hielp je me, toch gaf je om me, ik zag het, misschien wel vaag. maar zichtbaar genoeg dat je sterk bent.' en meer tranen vullen zijn ogen. 'maar alsjeblieft ik smeek je.'

'vertel tegen Taeyhung en Yoongi; ik doe dit niet vrijwillig, zou het nooit willen, never of my life. maar ik word gedwongen, iedere dag op nieuw, maar jullie hebben daar niks mee te maken. ik wil niet dat jullie in gevaar lij-' 'en ik wil niet dat onze leider in deze periode zit.'

-->

Jin,
every morning when I get up, every time I look through my window again. looking at the gray sky. sometimes it is still so early that I can see the stars. I always see your star shining again. I look at it with pain. I sticking out my hand to the star, hoping you could grab it again. since you are gone, I have ended up with the devil. without you, my life is a darkness. a huge black hole that seems infinite. an accident that gets worse every second of the day. the pain in my heart that is starting to hurt more and more. the stitches that are getting harder and I fall deeper and deeper into the hole. I look around, defeated, how hard I crash down. but there is no subsoil. it is infinite, there is no other way out. there is only 1, 1 that I want every day. and that is with you.

I missed your warm hand that I could grab. so you pulled me up bit by bit from the black hole. until you were suddenly gone, your hand completely disappeared from mine. and how much I suddenly fell into the black hole of the devil. I fall and fall more. and I scream and scream harder for help. but there is no one who can do anything about it. except me. but I do not save that. I have fallen into that black hole of the devil, that it is impossible to get out of it again. I see only one solution and that is again with you. to hold on tightly, the feeling I have missed from our connection. your sweet honey scent and your perfectly soft skin. you fluffy hair what always looked perfect. and your hand that seemed to have been made to be in mine. and then besides that you had so many stomach complaints, besides that you suffered so much pain. you looked after us like a real mother. and what should children without their mother?

Dear jin, I really believe that you will survive this. Together we are strong and together we can deal with that rot disease. I love you jin, and I would always keep doing that. bts is no bts without you, without mother we are no longer children as little children. listen. if you do not survive, I will not survive the fall in the black hole either. and why? because you mean so much to me that I would immediately fall down tremendously. I know you're in a coma now, but it's going to be okay.

trust me.
~ namjoon.

-->

Short, but so fucking sad!!

Als je zoals mij fucking slecht bent in engels, kopieer en plak het in Google translate xxx.

Anyway, ik ben keihard om het huilen om het einde.

Ik moest ook al huilen om het begin, want ik heb zelf ook hart steken.

~💔♡
~1534