×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

79

×jimin: ik zit in de cel en ben al zo'n 30 minuten lang aan het schreeuwen naar Yoongi, als het niet langer is. mijn keel lijkt wel uit te drogen na al het geschreeuw en gehuil. ja ik heb gehuild: flink en hard, maar nog steeds heb ik geen antwoord of in ieder geval íéts gehoord van Yoongi.

mijn meeste zorgen gaan naar hem nu, mezelf kan me niks meer schelen nu, ik wil mijn vriend. ookal deed hij mij vreselijk pijn en heeft dat me ook enorm flink laten raken. naast dat is hij eerlijk en opener tegen mij geweest: één van de moeilijkste dingen om als persoon te doen.

ik zit maar tegen de muur in een stuk door te huilen, hopend dat ik Yoongi weer eens kan zien. maar dan voel ik een schaduw over me heen wat wel uit het tralies lijkt te komen. 'jimin,' en ik draai verbaasd me hoofd als ik niet geloven wie daar staat, 'y-yoongi, yoongi, YOONGI!!'

ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel, ik begin te huilen in zijn armen, 'wtf gebeurt er?!' hij zucht en haalt zijn schouders op, 'ik weet het niet, maar wat ik wel weet..' hij maakt zijn zin niet af en glimlacht, 'we gaan ontsnappen, en ik wéét hoe we uit deze cel kunnen komen.'

hij pakt uit zijn zak een kleine camera, 'de geheime camera in de kamer waar het gebeurde.' en mijn ogen worden wijder, 'yoongi, WE MOETEN NU GAAN!' en hij knikt, en beide lopen we rond, snel, hopend dat we iemand van hier vinden die naar ons kan luisteren.

-->

nadat 1 van de agenten de beelden heeft gezien, hebben ze mij en yoongi voor nu vrij gelaten. ze zijn opzoek naar Leeloo, en ik ben bang: straks dat we haar tegen komen. ik en yoongi lopen over straat naar huis, maar tijdens het lopen pak ik Yoongi zijn arm uit hoge angst vast.

'wat is er jimin,' hij draait zijn hoofd met een geruststellende glimlach naar me, maar ik word niet rustig. 's-straks zien we leeloo nog en wilt ze iets van ons, HYUNG STOP.' ik sta stil op straat met yoongi's arm in de mijne, 'WAT ALS LEELOO WAT MET TAEYHUNG HEEFT AANGEDAAN?!'

'HIJ WAS IN DE SCHUUR MET ALLEMAAL MENSEN MET MASKERS, YOONGI BESEF HET!' en zijn ogen worden groot, 'LEELOO IS DEGENE DIE ALLES HEEFT VEROORZAAKT.' en yoongi kijkt me verbaasd aan, 'we gaan hem vinden, en wel nu, fuck, wel nu, fuck fuck fuck!!'

hij trekt me bij me arm en we rennen beide over straat, yoongi lijkt de weg voor ene reden goed te weten. hij komt aan bij een oud huis en opent de deur met de sleutels. 'yoongi wat doe je, waar zijn we,' maar ik krijg geen antwoord en word letterlijk de woonkamer in gesleurd.

hij graait met zijn hand in een vaas en vindt er 2 briefjes uit, 'JIMIN, ik ga je een lang verhaal uitleggen.' ik kijk hem raar aan en wil gaan zitten, maar word stevig tegen gehouden. 'NIET DOEN, je wilt niet weten hoe gevaarlijk dit is, zeg en doe niks, en luister gewoon naar wat ik zeg.'

'je weet over mijn ontvoering,' en ik knik bang, 'dat was van thyra en nu zijn we in haar huis. de reden waarom ik zo vaak hier was, was een enorme woede laag. ze mishandelde me toen ik werd ontvoerd en ik deed hetzelfde terug: ik mishandelde haar, met al mijn agressie.'

'ik gaf haar enorme wonden en pijn, maar toen zei ze dat ze zelfmoord had gepleegd en ging het rond.' hij pakt mijn 2 handen, 'maar wat als thyra geen thyra is.' en ik kijk hem bang, en onbegrijpelijk aan, 'w-wat bedoel je daarmee,' zeg ik dan, 'dat leeloo doet alsof ze thyra is.'

×

'JE DENKT WAT-' 'jimin, laat me uit praten oké: Leeloo heeft alles verwarrend gemaakt! leeloo kwam namjoon tegen en dwong hem om dit ALLEMAAL te doen. welke bullshit hij allemaal gedaan heeft, komt door haar bevelingen en dreigingen, we draaien er al de tijd omheen!'

ik hang stil, écht geen idee wat te doen, 'dus, leeloo doet haar voor als thyra,' me mond hangt open. hij haalt zijn schouders op, 'dat is wat ik denk nu, wie is ze anders?' ik haal me schouders op, 'we moeten het uit zoeken Yoongi, we kunnen niet denken nu,' en ik pak zijn arm.