×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

9

×yoongi×

ik zit in het oude huis. ik kijk om me heen. nog steeds niet wetend hoe ik me zou moeten voelen. ik ben zo angstig, waarom zou Thyra op deze manier wraak willen? het wordt me allemaal teveel. langzaam begin ik te snikken. 'alles wordt me fk teveel,' ik begin harder te snikken.

alles is teveel voor mij. van me agressie stoornis, naar al het drama met Thyra. het erge is, dat ik Thyra nooit zo zeer heb, gekend? ik weet nog als de dag van gisteren, hoe alles is gegaan. het blijft weird, dat jij. ikzelf, min yoongi. dit heeft meegemaakt. en er, gewoon mee rondloopt..

ik liep door een parkje. welk parkje kan me niks meer boeien. idgaf anymore! ik kom ergens in een groot bos terrecht. zonder een denk moment, stap ik in het bos. het is 's nachts. je hoort krekels, het geluid van de harde regen. het zijn hoge bomen, wat het bos donker maakt.

dan lijk ik ineens een meisjes stem te horen. het is net een horrorfilm, het is eng gegiechel. niet al in de echte horror ofzo, het is net me kleine nichtje. maar dit in het bos te horen, is weird. snel loop ik door, ik kom uit bij een enorm, verlaten gebouw. ergens lijdt dit mezelf er naar toe.

ik klop zonder genade, op de deur. geen geluid, geen antwoord. me brein zegt om weg te lopen. maar iets houdt me tegen. één of ander, gevoel? ik klop nog een keer op de deur. dit keer met wel antwoord. een piepend, en hard geluid. dan ineens als ik de deur zie open gaan.

gaan er twee, koude, en witte handen voor me gezicht. ik wil schreeuwen voor hulp, maar ik verlies me bewustzijn. -ineens word ik wakker. me ogen openen zich. ik kijk besluiteloos om me heen. 'waar ben ik?' zeg ik zacht. langzaam begin ik in paniek te raken. ik zit op een stoel en me kuiten en handen zijn vast gebonden.

'hallo?!' zeg ik nog met me kracht, die ik van me stem heb. geen antwoord. het is koud hier, heel koud. ijskoud. dan probeer ik nog een keer te schreeuwen. wat alleen maar uitkomt als een zachte; help.

ik voel de tranen weer over me wangen lopen. het erge is dat ik tegen de jongens heb gelogen. na deze vermissing, zei ik dat ik dronken bij een feestje was. en dan heb auto gereden, en dat ik werd opgepakt. en ik geweld gebruikte tegenover de politie. waarom heb ik gelogen?! waarom heb ik dit gedaan?! waarom ben ik zo?!

-->

het is een vrijdag middag en ik lig op de bank met me laptop op me schoot te Netflixen. ik kijk Riverdale, best een spannende en leuke serie. als ik op een moment, in een heel spannend stukje zit, ben ik zo gefocust. dat ik me gedachtes achterlaat.

ineens zie ik in plaats van de blackhood Thyra. ik krijg kippenvel, en probeer het te negeren. ik schud me hoofd even, maar nog steeds is er Thyra! ik draai me hoofd, en kijk dan weer verder. en dan wie de blackhood heeft vermoord, ben ik?! ik pleur me laptop meteen dicht.

ik begin weer hevig met me hoofd te schudden. ineens zie ik Thyra voor me. ik sta zo snel mogelijk van de bank op, en speer naar boven. ik doe de deur dicht, keihard dicht. ik geef me een harde tik op me hoofd. YOONGI WTF?! waarom zag ik er ineens Thyra in?!

ik begin weer met me hoofd te schudden, als het weer pijn begint te doen. ineens hoor ik een enorm hard geluid vanuit buiten. bang voor alles, negeer ik het. ik ben inmiddels al op de grond gaan zitten, zo erg bonkt het in me hoofd. 'shut up,' zeg ik zo zachtjes mogelijk.

ineens hoor ik een enorme trek aan me gordijn. ik schrik me een ongeluk en draai met me hoofd er meteen naar toe. me hart maakt meters verre sprongen en mist zijn slagen. wat gebeurt er?! ineens hoor ik nog een trek aan het gordijn. 'h..help..' weet ik er angstig uit te brengen. ik was zelfs bang om te praten.