×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

60

×namjoon×

jimin is back, jimin heeft het overleeft, jimin is sterk geweest, maar hoe dan? ze deden wat in zijn water, maar hij heeft het overleeft, hoe kan hij het hebben overleefd? het is praktisch onmogelijk om het te overleven, maar hoe lukt het jimin dan wel om dat te doen?

is er wat mislukt erin, verkeerd recept, verkeerd vloeistofje, als ze erachter komen ga ik dood! ik zit in de hoek van de kamer en miljarden tranen stromen over mijn wangen. 'ik wil het niet... maar ik moet. ik moet het doen om levens te redden.' me gesnik wordt harder.

'als ze hier achter komen kost het me fucking leven,' en ik begin te snikken, en doe de capuchon over me hoofd. ik open me raam en spring eruit, gelukkig is het niet heel hoog. naja gelukkig? het liefst wou ik zelfmoord plegen vanaf een hoge hoogte en er nooit meer zijn.

ik loop ergens heen, gewoon alleen zoals altijd, totdat ik de rest van de jongens ineens zie lopen. ik doe de capuchon meer over me hoofd en loop met een enorm snel tempo. ik heb ze tot me grootste verbazing voorbij gelopen en ik loop dan weer op mijn eigen tempo.

ik loop een winkel in en bestel een broodje gezond, en ga bij het raam zitten kijkend naar mensen. het lijkt heel aethestic en dan komt mijn broodje gezond. ik pak mijn kladblok en pen en kijk om me heen. ik heb een obsessie gekregen met schrijven, en ik doe me oortjes in.

running around looking for hope. some hope for my life to continue. but every time I stop again,
when reality is sucked into me; "nothing helps." then I give myself completely over and go hopelessly lying in the grass. 'life sucks,' and I put my hands before my eyes

and start to sob. my hands get wetter through all my tears and I close my eyes. I think of all the old moments with you, we, together. together we were a complete amalgamation and we could not be disconnected. until you leave me and the world. I cried for nights and became depressed.

ik wou verder schrijven, totdat mijn aandacht valt op een lange man die het eet winkeltje in komt gelopen. hij lijkt wel naar mij te lopen en ik schrik als ik zie wie het is, 'kut'. hij pakt me heel strak bij me arm en me bloedvaten doen er pijn van. als we buiten zijn, slaat hij me.

ik beland pijnlijk met me rug tegen een muur van een steegje en ik kijk nu in zijn ogen. 'HOE HEEFT JIMIN HET OVERLEEFD,' ik haal me schouders huilend op. 'i don't fucking know!' ik begin meer te huilen en dan wordt ik getakeld, waardoor me hoofd op de grond valt. ik ben krachtloos.

-->

'pov onbekend; ik loop over de straten en zie een winkel met wat eten, waarvan ik de deur wil openen, totdat de deur geopend wordt door een man die iemand keihard meeneemt. en het persoon die mee genomen wordt gewoon heel hard aan het huilen is.

ik ga om de hoek van het steegje staan waar ze zich bevinden, hij belandt met zijn rug pijnlijk tegen de muur. hij kijkt recht in zijn ogen, 'HOE HEEFT JIMIN HET OVERLEEFD?!' mijn ogen worden groot. wie zijn dit, en waarom is de ene zo boos? ik kijk met alle aandacht en angst verder.

'i don't fucking know,' en hij begint harder te huilen, en hij wordt hard getackeld op de grond. hij lijkt wel compleet krachtloos dus laat het maar gebeuren, machteloos. ik voel tranen in me ogen komen. de jongen wordt hard geslagen, getrapt, en hij lijkt alsmaar zwakker te worden.

dan kijkt hij ineens naar hem, ik zag de twinkel van angst en pijn 'red me' zegt hij liplezend. ik knik als bevestiging en ga ergens veilig staan en bel de politie. ze geven me een ondervraging terwijl ze onderweg zijn, maar er gaat teveel adrenaline door mijn lichaam.

dan komen er veel politie auto's aangereden en grijpen ze de man stevig en wordt hij geboeid. hij wordt met tegenzin de politie wagen in geduwd en ik schrik. ik loop naar de jongen vol met pijn. ik kijk nu pas echt naar hem, hoe zwak hij op de grond ligt, en hoe slecht het gaat.