×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

48

×taeyhung×

het is een dag later en verloren kijk ik naar de grote spiegel in me kamer, is dit de kim taeyhung? 'waar dafuq ben ik mee bezig, waar dafuq is de leuke oude kim taeyhung?!' ik loop zuchtend naar me bed en ga er als een zeester op liggen. ik begin te huilen. 'straks is de oude echt verdwenen.'

ik huil steeds harder door de angst dat ik nooit meer de oude kan worden en ik krimp in elkaar. 'als ik nooit meer de oude Taeyhung kan worden, is me leven verpest.' al best een tijd loop ik met de gedachtes van dat dan me leven verpest is en dat ik me leven dan wil eindigen.

ik loop soms naar trein sporen en bruggen om te kijken of ik het eindelijk zou doen. maar er is altijd 1 ding wat me tegen houdt en dat is bangtansonyeondan. het is geen tijd om op te geven ik moet ze helpen. maar wat kan ik er ook aan helpen? ik maak alles 10 keer erger!

ik begin harder te huilen en krimp helemaal in één op me bed, 'ik wil bangtan terug.' zeg ik huilend gebroken, 'ik mis letterlijk iedereen nu van deze wereld.' me tranen worden meer en ik huil steeds harder. 'ik wil gewoon dood!' me gehuil wordt harder en harder.

ik voel de plaats achter me inzakken, maar ik blijf liggen op me zij voor me uit starend. het persoon doet zijn armen om me heen en knuffelt me, 'taeyhung..' de stem is Yoongi. hij draait me voorzichtig om en ik kijk breekbaar in zijn breekbare ogen die me dingen vertellen.

'hoseok vertelde me ooit een verhaal dat hij een stem van ver weg hoorde en vertelde dat hij dichterbij zou komen, hij zei dat hij soms messen tegen zijn huid voelde. en dat ik moest op passen voor alles wat er ook maar zou gebeuren. ik denk dat ik en namjoon ook de stem hebben.'

'misschien zelfs dat hetzelfde als hoseok gebeurt en we ineens worden vermist. als dat ooit gebeurt en jij er alleen voor staat, moet je blijven door strijden om ons terug te helen.' me ogen staren wijd open in die van Yoongi. ik voel alle angst door me lichaam gaan.

ik val bijna flauw tegen yoongi, maar hij laat me rechterop liggen en kijkt me strak aan. 'en als je ooit in je leven een stem zou horen en handen zou voelen tegen je nek.' ik kijk hem aan. 'pleeg alsjeblieft dan geen zelfmoord.' ik begin te huilen. 'yoongi-' 'taeyhung. stop.'

'zelfmoord is voor JOU niet de oplossing, maar ik zie geen andere uitweg meer.' 'YOONGI ALSJEBLIEFT NEE,' ik begin te huilen in zijn armen en snik hard. 'IK GA HET UITSCHREEUWEN VOOR JE.' me gehuil wordt harder en alle angst van me stoornis gaat door me heen.

'JE WEET DAT IK GEEN STEMMEN HOOR DUS ALSJEBLIEFT HET IS GEWOON ECHT!' ik begin steeds harder te huilen en begin te schreeuwen van alle pijn. 'ga door.' zegt hij dan. 'NAMJOON WOU ME VERMOORDEN, HIJ WOU ME PIJN DOEN!'

'HIJ ZIT ACHTER ALLES YOONGI ALSJEBLIEFT GELOOF ME IK MEEN HET!' me gehuil wordt harder en ademen gaat steeds moeilijker voor mezelf. 'taeyhung..' ik kijk hem huilend aan. 'WAT YOONGI,' me ogen lijken wel me te breken met me hart die in duizenden stukken breekt.

'als eerst wil ik even dat je me niet tegen spreekt,' ik knik en hij slikt, 'wat is dat op je arm.' hij stroopt me mouw op en ik begin hard te schreeuwen en gillen en huilen. in gesneden letters is er op me arm in het groot jungkook geschreven. 'DIT WAS OOK IN ME DROOM YOONGI'

'EXACT WAS HET ZO IEDERE MILLIMETER, CENTIMETER, ALLES KLOPT GEWOON!' hij krijgt traan ogen, 'wat gebeurt er wel niet met ons Taeyhung.' ik haal me schouders huilend op en kijk besluiteloos in zijn ogen. 'taeyhung ik ga je nooit zomaar verlaten ik beloof het je.'

×

ik was blijkbaar in slaap gevallen, want ik word wakker in yoongi zijn armen om me heen. ik ben te bang om te bewegen of enigzins iets te doen dus kijk besluiteloos naar slapende Yoongi. ooit wist ik me dromen op zijn mooist te omschrijven en ze te onthouden tot een lange tijd.