×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]

21

×jin×

hey, ja hi. ik lig hier nog steeds. en waarschijnlijk ook een hele lange periode. ik weet niet of ik het volhou. na het nieuws dat ik maagkanker heb stortte me wereld in. de angst of je het nog wel redt is erg zwaar. en vooral de jongens, ze zijn zo erg gebroken merk ik.

ze zijn zoveel met zichzelf en met al het drama bezig, dat ze hun liefde voor hunzelf vergeten. en ze hebben het sowieso al druk om mij te zien, waar door ik altijd zeg. 'ik dwing je niet om te komen, je liefde voor jezelf is nu veel belangrijker.' ik mis dat bij de jongens.

er is zo veel druk en stress op alles wat er wel niet gebeurd rond ons heen. we weten het; het wordt allemaal veel te veel, maar wat moeten we er aan doen? we hebben geen aanpak, geen steun. iedereen is bang om die te geven. niemand is meer te vertrouwen.

de jongens zeggen wel allemaal het zelfde over me; je bent een vertrouwen persoon voor me. volgens de jongens ben ik het meest te vertrouwen. na wat alles is gebeurd. ik zeg dan dat ik ze dankbaar ben, dat ben ik ook, 200%. maar ze zijn steeds minder hunzelf.

al het druk en alle spanning die op hun afkomt vergeten ze zichzelf, de oude bangtansonyeondan. t wordt allemaal teveel voor ze, dat merk ik echter duidelijk. de drang om ze te helpen en veilig te houden wordt zo groot, dat ik mezelf ben gaan haten. waarom moet ik nou weer dit krijgen!

ik wil de jongens hoop geven en hun troosten als er iemand verdrietig is, hun kalmeren als ze boos zijn. ik wil ze laten zien dat het leven toch nog zo veel licht punten heeft. maar dat ze dat niet kunnen in zien. want ze zijn het belangrijkste vergeten om het te kunnen zien; hopen.

(A/N; is het raar dat ik huil om me eigen boek ik ben echt raar ja oké ik ga al.) ze betekenen zoveel voor me. en dit is wel het laatste van hoe ik ze wil zien! ik weet het personen veranderen, maar iedereen komt uit die verandering. en nee, niet door de slechte manier, de dood.

maar door de goede manier: steun. ik heb tegen ze gezegd over een soort van driehoek. een driehoek heeft 3 hoeken vrijwel logisch: de links onder hoek staat voor denken. als je overal negatief over denkt, komt niks goed. als je denkt dat je niks kan, kan je ook daadwerkelijk niks.

de rechts onder staat voor; gevoelens. ieder mens heeft gevoelens, ookal lijkt het soms niet zo. de oorzaak van het denken gaat door naar je gevoelens, je gaat je kut voelen. bij bijvoorbeeld Yoongi gaat hij zich agressief en boos voelen. en bij bijvoorbeeld bij de rest verdrietig.

de hoogste punt van de driehoek, en de laatste, maar vooral belangrijkste: doen. als je zo denkt en je je zo voelt, kan dat enorme invloed hebben op wat je doet. bijvoorbeeld jezelf opsluiten, jezelf krassen of snijden. alles kapot maken. dit maakt me verdrietig.

'ik wil de jongens helpen.' fluister ik bijna huilend, met een hele verzwakte stem. van alle stress, ga ik met me hand door me haar, en ik schrik als er ineens heel veel in me handen komt. 'nee..' me gehuil wordt harder. 'i..ik wil me haar niet verliezen.' en weer begin ik te huilen.

ik maak een foto van me uitgevallen haren en stuur hem naar iemand die ik vertrouw: Namjoon. hij moet dit gewoon weten ik zet als tekst: 'help me namjoon.' ik zie dat hij online is en hij antwoordt met: 'ik kom er nu meteen aan.' ik antwoord met is goed, en begin weer te huilen.

'i..ik wil n..nog n..niet d..dood..'

×

namjoon komt de kamer in en komt naast me op bed zitten, hij schrikt duidelijk van me. 'j..jin ga zitten.' mompelt hij. ik snik. 'i..ik k..kan n..niet meer z..zitten.' hij schrikt duidelijk. dan begint hij ook te huilen. 'ik wil je niet verliezen, Jin.' ik huil dan ook. 'ik jou ook niet.'

weer begint hij te huilen. 'k..kan ik je knuffelen,' vraagt hij huilerig, vooral gebroken. 'i..ik ben daar te zwak voor.' weer beginnen we harder te huilen, 'jin please ga door. van iedereen van de jongens, ben jij zo belangrijk..' zijn ogen staren de mijne gebroken aan. ik staar gebroken terug.