İstenmeyen Üye | Min Yoongi | ✔️

25 🍬 'Pratik'

Günaydınlar!! Umarım bölümü beğenirsiniz, iyi okumalar 💜💜💜💜💜💜💜

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 08/12/2018

-1 Hafta Sonra-

Choi Mi Cha

Hayatımız neden düzene girdiği anda bir şeyler olur ve o düzen tekrar ve tekrar yıkılır? Neden hayatımız boyunca o düzenin içinde kalmıyoruz ki? Her şey daha kolay olur diye mi? Anlam veremiyorum ve anlam verememek kalbimi acıtıyor.

"Neden?" diyerek fısıldadım önümdeki çiçeğin üzerinde yazan nota bakarak:

"Neden senden kurtulamıyorum?" gözlerimi kapatıp, derin bir iç çekecekken kulaklarımı dolduran o pisliğin sesiyle kısa bir süreliğine nefes alamamıştım.

'Benden kurtulamazsın Mi Cha, elinde sonunda benim olacaksın.'

Hızla gözlerimi aralayıp, odama korku dolu bakışlar atarak taramaya başladım. Sesi beynimin içinde yankılansa da sanki yanımdaymış gibi hissetmiştim ve bu his, bedenimi büyük bir korkuyla sarmıştı. Başımı iki yana sallayıp oturduğum yerden ani bir şekilde kalkarak çiçekleri aldım ve odamdan çıkıp mutfağa geçtim. Eğer bu çiçekler ve bu notlar odamda olursa nefes almam daha da zorlaşır, bu yüzden en iyisi mutfağın çöp kovasına atmak.

Çöp kovasını açıp, çiçekleri içine atarak kapağını kapatıp, arkama bile bakmadan mutfaktan çıkıp odama geçtim.

Min Yoongi

Çöp kovasını açarak Mi Cha'nın attığı çiçeklere baktım. Bu çiçekleri atmasının önemli bir sebebi olmalıydı, yoksa asla böyle bir şey yapmaz. Çiçekleri iyice incelerken gözüme çarpan krem rengi, üzerinde siyah pilot kalemle yazılı olan kağıdı çiçeklerin arasından çıkararak aldım ve üzerinde ki yazıyı okudum.

'Beni unuttun mu güzelim? Ben seni unutamadım, sende beni unutamazsın. Bu yüzden, tekrar karşılaşacağımız günü dört gözle bekliyorum, öyle ki karşılaştığımız gün tüm ilklerini benimle yaşayacaksın...'

-Çok Sevdiğin Pisliğin...

Öfke bedenimi hızla sararken, bunu yazanın kim olduğunu bilmiyordum. Bildiğim tek şey, bunu yazanı bulmak ve onu ölesiye dövmek.

Minnie

"Sen burada ne arıyorsun?" yüzünde maske, başında kapüşonu ve ellerinde kocaman, çeşit çeşit çiçeklerin olduğu bir buketle Namjoon tam karşımda duruyordu. Onlarla geçirdiğim bir haftanın sonunda Kore'nin en güzel sitelerinden bir tanesinden ev tutarak, tamamen buraya taşınıp oraya yerleşmiştim. Taşındığımdan beri de çocukları hiç görmemiştim, hata adresimi bile bilmediklerini düşünüyordum. Fakat tam karşımda duran Namjoon bu düşüncemi tamamen altüst etmişti.

"Şey..." çiçek buketini tek bir eliyle kavrayıp, diğer elini kapüşonunun içinden boynuna götürdüğünde gülümsedim. Özgüvenli, koskoca millet vekillerinin önünde İngilizce konuşan adam ve bu adam arasında dünya kadar fark vardı ve ben sanırım bu utangaç adamı daha çok sevdim.

"Ney?" diyerek tek kaşımı kaldırdığımda, daha doğrusu kaldırmaya çalıştım ama işe yaramayınca, bir gözümü kapatıp, açık olan gözümün üzerindeki kaşımı yukarı doğru kaldırdım. Namjoon bu halime kahkaha attığında, utanarak normal halime geçiş yaptım.