İstenmeyen Üye | Min Yoongi | ✔️

2. Özel Bölüm 🍬 'Sürpriz'

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 07/03/2020

~1 YIL SONRA~

Choi Mi Cha

''Güzelim ben şirkette gidiyorum, gelecek misin?'' kapının önünde ayakkabılarını giyen Yoongi'nin yanına hızlı adımlarla gidip, tam önünde durarak: ''Benim gitmem gereken bir yer var, ondan sonra geleceğim'' dedi ve ayakkabılarını giyen Yoongi'ye sıkı sıkı sarılarak: ''Orada görüşürüz buzlar prensim'' Yoongi, benden ayrılıp burnuma işaret parmağıyla hafifçe dokunup: ''Görüşürüz güzelim, dikkatli sür'' başımı sallayarak onu onayladıktan sonra: ''Sen de sevgilim'' dedim. Göz kırpıp, kapıyı açıp çıktığı gibi deminden beri tuttuğum mide bulantısını daha fazla içimde tutmamak için sağ tarafta kapısı açık olan tuvalette gidip, midemde ne var ne yok klozete boşaltarak, sifonu çekip kendimi yere bırakarak sırtımı duvara yasladım. Yaklaşık bir aydır bu mide bulantısı peşimi bırakmıyordu, bir hastalığımın çıkmasından çok fazla korktuğum için hastaneye bile gidemiyordum ama artık gitme zamanı geldi. 
Çünkü mecburum, eğer kötü bir hastalıksa erkenden teşhis konulması daha mantıklı. Hoş bir ay çoktan geçti ama, neyse!

Ayağa kalkıp, elimi yüzümü yıkadıktan sonra üst katta çıkıp, üzerime rahat bir tişört, bir kot giyinip, çantamı ve deri ceketimi alarak evden çıktım. Arabayı sürecek halim olmadığı için Big Hit'in bizim için ayarladığı şoförü çağırmıştım. Çocuklar döndükten sonra direk yeni albüm çalışmalarına giriştiğimiz, fazlasıyla yoğun olduğumuz için eve arabaları sürerek gidecek halimiz dahi kalmıyordu bu yüzden her birimizin özel şoförleri vardı, elimizden geldiğince özel şoförleri çağırmıyorduk fakat istemsiz bir şekilde çağırmak zorunda kaldığımız çok fazla da durum var.

''Günaydın Bayan Choi, nereye gideceğiz?'' kapıyı açan şoföre gülümseyerek: ''Hastaneye fakat otoparktan gidelim, kapının önünde birilerine yakalanmak istemeyiz değil mi?'' dedim. Şoför gülerek beni onayladığında başımı sallayıp, arka koltuğa oturdum. 

Şoför de bindikten sonra: ''Kötü bir şey yoktur umarım küçük hanım?'' başımı iki yana sallayıp: ''Merak etme ajussi, sadece soğuk algınlığı'' dedim. İyi, diyerek arabayı çalıştırıp evimize en yakın olan hastaneye doğru sürmeye başladı.

Otoparkta gözlüğümü ve şapkamı takarak arabadan inip, şoföre beni bir kafe de beklemesini söyleyerek asansöre binip, doktorumun odasına doğru ilerlemeye başladım.

Nedense içimde garip, güzel ve tatlı bir his vardı. Sanki yaşadığım şey kötü bir hastalık değil de iyi bir şeymiş gibi geliyordu. Hamile olduğumu düşündüm fakat, hamilelik belirtilerinin -bulantı hariç- neredeyse hiçbirini yaşamadığım için o şıkkı direk elemiştim, elemek canımı yaksa da elemiştim.

''Hoş geldin küçük hanım'' doktoru selamlayarak, sedyeye oturdum. Şapkamı ve gözlüklerimi çıkarıp, kenara koyduktan sonra doktor: ''Söyle bakalım, sorunun ne?'' 

''Yaklaşık bir haftadır mide bulantım var, onun dışında hiçbir şey yok'' dedim. Kaşlarını çatıp, gözlüğünü düzelterek: ''Peki baş ağrısı, hazımsızlık gibi bir şeyler var mı?'' 

''Baş ağrısı sık sık oluyor ama onun nedeni çok fazla yorulmam, uykusuz kalmam olduğuna eminim fakat hazımsızlık yok'' dedim. Doktor başını olumlu anlamda salladıktan sonra: ''Uzan ve göbeğini aç'' uzanıp, dediğini yaparak göbeğimi açtım. Eline aldığı jelimsi sıvıyı karnıma döktüğünde, sıvının soğukluğuyla hafif titremiş ve garip hissetmiştim. 

Bir sandalye çekip, önüme oturduktan sonra sol tarafta bir cihazın kumandası gibi bir şeyi alıp yavaşça karnımın üzerinde gezdirmeye başladı.