İstenmeyen Üye | Min Yoongi | ✔️

10 🍬 'His'

Hello! Umarım bölümü beğenirsiniz, iyi okumalar <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3

Bu bölümden itibaren şimdi ki zamandan devam o yüzden, şimdiki zaman falan yazmayacağım :D

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 04/10/2018

Jeon Jungkook

'Yalnızlık çiçekleriyle dolu
Dikenlerle dolu
Bu bahçede
Bağladım kendimi bu kumdan kaleye'

V hyung, kendi kısmını bitirdiğinde, derin bir nefes alıp vererek dudaklarımı mikrofona doğru yaklaştırıp, ikinci kısmı söylemeye başladım.

'Adın ne senin
Gidecek bir yerin bile var mı ki?
Bana söyleyebilir misin?
Gördüm bu bahçede saklanan seni.'

Kendi kısmımı söyledikten sonra bakışlarımı cama çevirdim, Mi Cha camın arkasında başını küçük hareketlerle sağlayarak, şarkının ritmine ayak uydurmaya çalışıyordu. Nedense kendi kısmımı söylediğimde aklıma direk Mi Cha gelmişti. Hava alanında onu gördüğümüzde, gidecek bir yeri yokmuş gibi duruyordu. Dağınık siyah saçları, göz altı şişkinliği ve morluğu, doğa haliyle o hava alanında geceyi geçirmiş birine benziyordu. İnsanlarla dolu bir bahçe de saklanıp, hayatta kalmaya çalışan bir çiçeğe benziyordu. Gidecek yeri yokken, Bang PD'nim onu şirkete ve aramıza alarak ona gidecek bir yer sağlamıştı ve bulunduğu bu yer gerçekten istenmeyen bir yerdi. Onu istiyor muydum? Hayır. Ona acıyor muydum? Evet. Ona acıdığımızın farkında mı? Bilmiyorum ama istenmediği halde elinden geleni yapması, nedense ona acıma duyguma sakin bir şekilde benden uzaklaştırıyordu.

🍬

Min Yoongi

Arabadan inip apartmana girdiğimiz de bakışlarım merdivenlere bakarak iç çeken Mi Cha'nın üzerinde sabit kalmıştı. Yine merdivenleri mi çıkmayı planlıyordu? Düştüğünden beri durmaksızın bu merdivenleri inip, çıkıyordu. Bir kaç kez daha bayılma riski yaşamıştı. Fakat biz onun yanında olduğumuz için buna engel olmuştuk, daha çok menajer hyung engel oluyordu. Sonuçta Mi Cha hala istenmeyen üye ve istenilmediği gibi onunla yakınlık kurmamaya devam ediyorduk. Geçen sefer ki küçük yakınlaşmam dışında bir daha onun yüzüne baktığımı hatırlamıyorum.

Bir kaç adım atarak, tam yanında durup, ona bakarak: ''Gerçekten bu merdivenleri çıkarak bir gün öleceksin'' dedim. Bakışlarını bana çevirdiğinde, gözlerindeki korku kırıntılarını gördüm. Ölmekten mi korkuyordu?

''Ölmeyeceğim, yaşadığım onca şeyden sonra bir merdivenden düşerek ölmeyeceğim.'' dedi ve merdivenlere doğru ilerleyip, yavaş adımlarla çıkmaya başladığında onu kolundan tutarak, durmasını sağladım. Omzunun üzerinden arkaya doğru baktığında: ''Mi Cha, her merdivenlerin sonunda yanında olamayız ama asansör de her zaman yanında oluruz, sadece bir kereliğine benimle binsen olmaz mı? Korkunu yenmek zorundasın.'' dedim. Sakince kolunu elimin arasından çekip:

''Bunu yapamam tamam mı? Asansöre bindiğimde o anı tekrar görmek istemiyorum.'' kaşlarımı çatıp: ''Hangi anı?'' dedim.

''Belki bir gün istenilen üye olduğumda size yaşadıklarımı anlatırım ama o zamana kadar, sırlarım ve hayatımı sadece ben bileceğim'' dedi ve bir şey dememe izin vermeden merdivenleri çıkmaya başladı.

Derin bir nefes alıp vererek, arkasından yavaş adımlarla çıkmaya başladım. Arkasından geldiğimi bilip, bilmediğini bilmiyorum. Sadece, merdivenleri yavaş çıkışı ve hafif kısık bir ses tonuyla söylediği şarkıyı duyabiliyordum.