İstenmeyen Üye | Min Yoongi | ✔️

5 🍬 'Haber'

Hello! Umarım bölümü beğenirsiniz, iyi okumalar <3 <3 <3 <3 <3 <3

Spoiler: 6. Bölüm bomba bir bölüm olacak, çabuk gelmesini istiyorsanız bol bol yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın ;)

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 16/09/2018

-Geçmiş Zaman-

Choi Mi Cha

Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi aralamıştım. Havaalanının bekleme solunda, bekleyen insanlarla beraber uyumuştum. Sanki, bende bir yere gidiyormuşum gibi bir hava vardı ama bir yere gitmiyordum. Çantamın cebindeki telefonumu çıkarıp saatte baktım, bugün Bangtan geri dönecekti. Uzandığım yerden kalkıp, eşyalarımı alarak havaalanının tuvaletine gittim. Rutin işlerimi hallederek, üzerimi değiştirdim ve hızlı bir şekilde tuvaletten çıkıp, onların geleceği yere doğru ilerlemeye başladım.

İlk kez boş bir yerle karşılaşmıştım, normalde fanlar buraya her zaman gelirlerdi hem de bir önceki geceden, uyumadan onları beklerlerdi ama bugün nedense etraf boş ve sessizdi. Garip, acaba bugün gelmeyecekler mi? Ya da bizden bir haber başka bir uçakla gelmiş olabilirler. Karşımdaki büyük kapı açıldığında içeriden yedisi de çıkmıştı. Gülümseyerek onlara baktım, bugün rahat bir şekilde arabalarına geçeceklerdi. Tabii, dışarıyı fanlar kapsamadıysa. Benim olduğum yere iyice yaklaştıklarında, ne olduğunu anlamdan bir adam kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı, bağırmaya veya tepki vermeye zaman bulamadan tuvaletlerin olduğu araya soktu beni, bir kaç dakikanın sonunda yedisi de tam karşımda duruyordu.

''Sen şu fanların önüne atlayan deli kızsın dimi?'' Namjoon'un sorusuyla başımı olumlu anlamda salladım.

''Neden bunu yapıyorsun?'' Jin'in sorusuyla bakışlarımı ona çevirip: ''Zarar görmenizi istemiyorum.'' dedim.

''Ama zarar gören sensin'' Taehyung'a dönüp: ''Bundan hiçbir zaman şikayetçi olmadım, neden şikayetçi olayım ki?'' dedim.

''Aptalsın'' Bu kelime Yoongi'nin ağzından çıkmıştı, başka birinden çıkmasını beklemiyordum zaten: ''Evet aptalım ama en azından sizler zarar görmüyorsunuz.'' dedim. Dudaklarını birbirine bastırıp, bakışlarını benden kaçırdı.

''Canın acıyor mu?'' Jungkook'un sorusuyla küçük bir tebessümle ona bakıp: ''İlk zamanlarda evet, son zamanlardaysa hayır.'' dedim. Aslında bu bir yalandı, acım ilk zamanlardaki gibi keskin ve netlerdi. Hiçbir zaman azalmamıştı, azalmayacak da.

''Gerçekten mi?'' Hoseok'u başımla onaylayıp: ''Gerçekten'' dedim. Bu yalanlarım yüzümden çarpılırsam hiç mızmızlanmayacağım.

''Teşekkür ederiz'' Jimin'in nazik sesiyle ona doğru dönüp gülümsedim. Sonunda yaptığım şeyi taktir etmişlerdi, bu iyi bir şey değil mi?

''Rica ederim'' diyerek eğildim. Onlar benden büyüklerdi, Jungkook'la aramda 2 yaş vardı ama yine de benden büyüktü bu yüzden ona saygılarımı sunmam gerek. Büyük demişken, bu sene girmem gereken bir sınav vardı ama ben okulu bırakarak, üniversite hayatımı da elimin tersiyle itmiştim. Olması gereken buydu, part time bir iş bulup çalışacak ve hayatımı bir şekilde sürdürecektim.

''Kaç yaşındasın?''

''19'' diyerek Jungkook'un sorusunu cevapladım. Başıyla beni onayladığında, bakışlarımı arkadan bize doğru gelen adama çevirdim. Adam beni görünce önce bir duraksadı, kısa bir bakışmanın ardından tam çocukların yanında bittiğinde: