Gizli Sebep • Texting | (Tamamlandı)

🌹8🌹

Tahir'den

Basketbol maçı yaparken kavga çıkmıştı. Nefes gelip ayırmaya çalışınca olanlar olmuştu. Yediği yumrukla bayılmıştı.

Onu kucakladığım gibi revire getirdim. Yatırıp kafasına buz torbası koydum.

Ortalıkta kimse yoktu. "Doktor var mı" diye bağırmama rağmen kimse gelmemişti. Nerdeydi bunlar!

Nefes yavaş yavaş gözlerini açmaya başlayınca ona yaklaştım. İyimisin diye sorduğumda iyiyim diyip doğrulmaya çalışmasıyla ah'layıp geri yattı. Onun gibi bi kıza böylesine darbe ağır gelmişti. İncecikti.

Biraz konuşup bana pansuman yapmak için malzeme bakındı. Bulduğunda sandalyesini çekip önüme oturdu. Narin elleriyle pamuğu kaşıma bastırmaya başladı. Biraz fazla bastırınca ağzımdan inilti kaçmıştı. Pamuğu bırakıp korkarak yüzüme baktı.

"Acıdı mı" diye sorduğunda "Hayır acımaz" diye cevap verdim.

"Niye süper kahraman mısın sen" diyince geçen gün yaşanan olay aklıma geldi. Gülüp cevap verdim.

"Bilmem. Belki de insanları düşecekken tutan bi süper kahramanımdır"

Sanırım utanmıştı. Utanma dediğimde elinde ki yarabandını kaşıma yerleştirdi.

Diğer pamuğu alıp dudağımı temizlemeye başladı. O kadar çok dalmıştı ki öylece durup bakıyordu.

Dudaklarını uzatarak dudaklarıma değdirdi. Sanki alev almıştı tüm bedenim.

Hızla yerinden kalkmasıyla irkildim. Özür dileyerek koşarak odadan çıktı. Kendime gelince odadan çıkıp onu aramaya başladım.

"Nefeees nerdesin!"

Her yerde onu arıyordum ama bulamıyordum. Tüm okulu dolaştım yoktu. Bahçeye çıkıp orda aramaya başladım. Arka bahçeden hıçkırık sesleri gelince oraya doğru ilerledim.

Kulağına kulaklıklarını takmış, duvarın dibinde sessizce iç çekerek ağlıyordu. Kıyamadım. Usulca yanaştım yanına. Gözleri kapalıydı.

"Nefes?"