Tahir yavaşça parka girdi. Bakına bakına geliyordu. Gözleri beni bulduğunda kocaman açıldı. Yanıma gelene kadar bir an ayırmadı gözlerini benden.
Tam önümde durdu. Bir süre sadece öylece baktı. Hiç beklemediğim sırada boynumu tutarak dudaklarıma küçük bi öpücük bıraktı.
Dudaklarını usulca çekerek kafasını kaldırdı. Gözleri dolmuştu. "Nefes" diye fısıldadı. "Sendin dimi?"
"Bendim" dedim bi nefes vererek. Benimde gözlerim dolmuştu. "Seni çok seviyorum Tahir. Hep seni sevdim, bir tek seni sevdim"
"Bende seni çok seviyorum Nefes, iyiki sen" diyerek kollarını sardı. Bende kollarımı boynuna dolayarak parmak uçlarıma yükseldim. Şuan o kadar mutluydum ki.. Yıllardır aklımdan çıkmayan kişi şuan yanımdaydı. Beni tersleyeceğini düşünürdüm hep. Korkardım.
"Hoşgeldin" diye fısıldadı kulağıma.
Çalan müzikle yavaş yavaş yerimizde sallanmaya başladık. Sevdiğim adamın kollarındaydım.
"Sen bana yangın ol efendim, ben sana rüzgar"
"Tutuşsun gün, yansın geceler. Zamanımız var"
"Benim olduğumu farketmedin mi?" Diye sordum yüzüne bakarak.
"Hayır, O anonimin sen olmasını o kadar çok istemiştim ki.."
"Hiç bana söylemeyi düşünmemiş miydin?"
"Bilmiyorum, dediğim gibi cesaret edemezdim. Çünkü beni arkadaş olarak gördüğünü sanıyordum"
"Bende" diyip güldüm. "Sen diyene kadar öyle sanıyordum" Eğilip dudaklarımızı birleştirdi. Bu ilk değildi, ama çok özeldi. Hızlı ama o kadar güzel öpüyordu ki. Hiç ayrılmak istemezmiş gibi.
"Bugün günlerden güzellik, sefa geldin hoşgeldin"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
