Pomiędzy torami

Rozdział 24

Stałam już przed samochodem.Porywacze zawiązali mi ręcę, nałożyli chustkę na oczy i wypakowywali jakieś rzeczy z tylnego siedzenia auta. Słyszałam dźwięk pociągów nadjeżdżających z daleka.Wcześniej nie widziałam tu żadnych torów ale może są gdzieś daleko(lub jestem już zmęczona i słyszę jakieś głupoty).Najważniejsze w tej chwili jest dowiedzenie się o co chodzi, gdzie jestem i dlaczego mnie porwali.Nie wiem także co się stało z Kasią(bardziej czy żyje).

-My teraz idziemy a ty zostaniesz z Tomkiem-oznajmił żołnierz

-Gdzie idziecie?-zapytałam zdziwiona i zła(dlatego że, z gladiatora łatwiej było by wydobyć jakieś informację).

-Za jakiś czas się dowiesz

Na tym nasza rozmowa się skończyła.Muszę coś wymyślić i wyśledzić gdzie idą(może będzie to coś co mi pomoże).Gdy poszli Tomek nie odzywał się do mnie. Widocznie nie jest taki wygadany jak jego poprzednicy albo coś innego jest tego powodem.

-Proszę cię powiedz mi o co chodzi w tym popapranym życiu?-zapytałam udając lekką desperację

-.......Sam nie wiem

-Aha,ok

-Może kiedyś się dowiemy

Więcej już go nie pytałam o np.dlaczego mnie porwali itp. bo wiedziałam, że nic nie piśnie,chociaż z tym pytaniem o popaprane życie może by się złamał(nie chciałam go wprost zapytać po co krzywdzicie ludzi tylko udać jakąś zdesperowaną dziewczynę bo może było by mu mnie żal).