Pomiędzy torami

Rozdział 31

Po decyzji zostania w domu Daniela, poszłam do wskazanego przez niego pokoju na górze. Przyszedł do mnie i oddał mi mój telefon.

-O dziękuję, że odzyskałam moją rzecz!-krzyknęłam z nutą ironii

-Bardzo proszę.-odpowiedział Daniel, naśladując mój głos

-Dobra ja idę spać, tobie też to radzę.-odrzekł

-No właśnie się kładłam.-powiedziałam na pożegnanie

Chłopak wyszedł z pokoju a ja zamknęłam okno i usiadłam na łóżku miałam wspólnie z 1000 nie odebranych połączeń i SMS-ów od rodziców, Darii i Marcela. Trochę mnie to uspokoiło ale od razu zadzwoniłam do Darii była chyba 3:00 w nocy.

-Halo?-zapytałam

-...........TY ŻYJESZ!!!-wrzasnęła po chwili Daria

-Tak, jakimś cudem-odpowiedziałam ze śmiechem

-O Boże, jak świetnie tak się martwiłam ale mam dla ciebie smutną wiadomość-odrzekła

-Wal śmiało! Chyba nic nie może już gorszego od tego co stało się z moim życiem przez kilka miesięcy.-odpowiedziałam pewnie

-...Krystian zdradził cię z jakąś lafiryndą na tych praktykach czy warsztatach baristycznych i powiedział że z tobą zerwie.-powiedziała ze smutkiem Daria

-....Aha, czekaj ... no napisał mi dwa miesiące temu, że to koniec.-powiedziałam i sprawdziłam starego SMS-a od niego

-Nie wściekasz się?-zapytała mnie

-Nie przez takiego palanta? Jeszcze nie wie co stracił, ale nie teraz o nim mowa muszę kończyć bo idę spać. Papa.-pożegnałam się

-No to papa i dobranoc.

Następnego dnia wstałam rano i zeszłam na dół tam czekał już Daniel z naleśnikami. Zjedliśmy razem i powiedział mi, że moja przyjaciółka ma być tu o 10:00. Była 8:00. Poszłam wziąć prysznic i ubrałam się w czyste ubrania. Gdy wyszłam z łazienki zobaczyłam, że Daniel ubrał się w czarne jeansy i biały t-shirt (zrobiony chyba własnoręcznie, ponieważ miał na środku czarny krzywy napis:''Stowarzyszenie umarłych poetów" zrobiony markerem, trochę już wyblakły). Było to dla mnie dziwne ale nie wnikałam w to. Wkrótce nadeszła 10:00. Zeszliśmy na dół a Daniel wyszedł na dwór i kazał mi zostać w domu.