sleeping with ghost • malik

w

Kötü bir şey olmuştu. Aslında benim için inanılmaz derecede iyi bir şey. Drake ve Elsa sonunda ayrılmış ve bense Zayn' le girdiğim o iddiayı kazanmıştım. Ben onlara sadece yirmi gün vermiştim. Zayn ise bunun bir buçuk ay süreceğini düşünmüştü.

Eh, yine ben kazandım Zayn.

Zaferin verdiği haz, yüzümde istemsizce bir gülücük oluşturuyordu fakat gülmemeliydim. En azından Elsa' nın karşısında.

Yediği pastadaki gözlerini bana kaldırdığında gözlerimin içine baktı. Gülmemek için sıkıca birbirine bastırdığım dudaklarım ince bir çizgi haline gelirken gülemediğim için derin nefesler almış ve bedenimi alevler sarmıştı. Mercedes ise... Sinirleri bozulmuş bir şekilde gülümseyen dudaklarını eliyle kapatıp gözlerini uzaklara kaçırdı.

"Siktirin. Harikayım!"

Ve üçümüzün de dudaklarından kahkahalar yükselirken bir süre sonra ağrımaya başlayan karnımı ellerimle kavramış fakat kahkahalarımı bastıramamıştım.

"O kadar sıkılmıştım ki ondan... Sonunda kurtuldum!"

"Sana söylemiştim." dedi Mercedes. "Kötü çocuklarla yeterince vakit geçirdiysen iyi çocukların hiçbir etkisi kalmaz."

"Yine de gerçekten iyi çocuktu." dedim kahkahalarım arasından. "Kalbini kırmış olmalısın."

Ayrılan kişi Elsa' ydı. Drake' nin fazla hassas olduğuna emindim ve muhtemelen şu an aşk acısı çekiyor olmalıydı.

"İyi birisi fakat... Sıkıcı. Gördünüz. Monoton bir ilişki istemiyorum. Artık kimseyi istemiyorum."

"Benim gibi yapmalısın kızım. Güzel yemekler ve günlük takılmalar ile mutluluğu yakala. Bir ilişki sadece mahkumiyet ve kısıtlanmaktan ibaret."

"Böyle bir şey yok!" dedim sözlerine karşı çıkarak. Ve yeni bir tartışma daha başladı.

Elsa ve Mercedes derin konulara girmişlerdi ki masadaki telefonumu alarak mutfaktan sıvıştım ve kendimi Elsa' nın odasına kapattım. Elbette Zayn' i arıyordum. Ona iddiayı kazandığımı söylemezsem birkaç dakika içinde patlayabilirdim.

"Ne?"

"Sana muhteşem bir haberim var Zayn!"

Söylememi beklercesine sessiz kaldı. Hadi ama, biraz heyecanlanabilirsin.

"Elsa ve Drake ayrılmış!"

"Ne yapayım?"

İlgisizliğine karşılık abartılı bir şekilde gözlerimi devirirken iç çekmiştim. "Girdiğimiz iddiayı unuttun mu? Ben kazandım. Yirmi günden fazla sürmeyeceğini söylemiştim ve sürmedi. Kaybettiğine göre ne yapacağımı biliyorsun."

"Dövme mi?"

"Evet."

İzin vereceğini sanmıyordum. Dövme yapmak. Üstelik ona istediğim bir şeyi ben yapacaktım ve şimdi düşününce bunun çok saçma olduğunu fark etmiştim.

"Tamam." dedi birden.

"Tamam mı?"

"Makineyi nasıl kullanman gerektiğini gösteririm."

"Sana ne istersem yapabilecek miyim?"

"İddiaya girmedik mi?"

"Bilmiyorum. Yapacağım şey hep orada kalacak. Emin misin?"

"Dövmeler kapanabilir. Ne istiyorsan yap."

Bu yönden hiç düşünmemiştim ve mantıklıydı. Eğer yaptığım şeyi istemezse üzerini bir başka dövme ile kolayca kapatabilirdi.