sleeping with ghost • malik

•the bitch is gone•

Kapının önünde dikiliyor ve yaklaşık bir dakikadır aralıksız bir şekilde zile basıyordum. Sikik piç kapıyı açmaya çoğu zaman üşenir. Ama bugün tahammülüm yok. Hala bu ibne kıyafetlerinin içindeyken öfkem kendisini korumaya devam ediyordu.

Sonunda siktiğim kapıyı araladı. Lucifer ceketini çıkardığı için yalnızca ilk üç düğmesi açık olan gömleğiyle duruyordu. Beni gördüğünde hiçbir şey söylemeden içeri girdi. Ben de içeri adım atıp kapıyı kapatarak adımlarını takip etttiğimde salona girmiş ve yaptığım ilk şey üzerimdeki lanet ibne gömleğini çıkarmak olmuştu. Liam ise koltuğa çöküp önündeki sehpada duran beyaz çizgiye doğru eğildi.

İlginç. Kokain onu mutlu eder ve enerji patlaması yaşatırdı. Ama şu an hiç olmadığı kadar ruhsuz görünüyor.

Bir şeyler söylemesini bekledim. Yine ilginç bir şekilde konuşmadı. Beni mi suçluyordu? Winter' ın haklı olduğunu söylediğim için kızması saçmaydı. Ve söylediği diğer şeyler. Ben buyum amına koyayım.

Eğilip bir çizgi daha çektiğinde burnunu kaşıdı. Aynı zamanda yüzü rahatsız bir ifadeye bürünürken gözlerim istemsizce beyaz toza kaymıştı. Yıllar geçmesine rağmen sikin etkisini hala hatırlayabiliyorum. İnsanı mutlu ederdi. Bir süreliğine hiçbir derdin olmaz ve düşüncelerden arınmış bir şekilde yalnızca kendini partiye bırakırdın. Libidon ise bulutların arasında.

Kokaini izlemek sinirlerimi bozdu. Eskiyi hatırlamak istemiyordum. Bu sebeple "Derdin ne?" diye sordum ona.

Burnunu bir kez daha kaşıyıp yüzüme baktı. "Derdim yok. Neden buradasın? Winter' dan tasmanı gevşetmesini mi istedin?"

Gülebilseydim gülerdim.

"Konu sikik tasmam değil. Onunla derdinin ne olduğunu sordum."

Araba markasından bahsettiğimi anladığında gözlerini tekrar toza dikti.

"Kızı sikmek mi istiyorsun?"

"İsteseydim çoktan sikerdim." dedi agresif bir sesle.

"Bacaklarını sana açacağını mı sandın?"

Burnunu çektiğinde sehpaya doğru eğilecekti ki "Yeter." dedim.

"Siktir git."

Beni dinlemeden tekrar eğilince toza ulaşamadan sehpaya bir tekme attım ve tozun tamamı halının içine karıştı. Delirmişti. Bir küfür savurarak ayaklandığında dudağıma sağlam bir yumruk salladı. Yumruktan hemen önce "Neden bunu yaptın amına koyayım!?" diye bağırmıştı. "Neden?!"

Boktan bir haldeydi. Kolayca oturduğum yerden kalkıp karın boşluğuna attığım yumruk ile nefesini kestiğimde iki büklüm olmasına neden oldum. Hemen ardından sarsak bedenini kolayca yere itip tekrar koltuğa çökmüştüm. Sikeyim. Dudağımı patlatmıştı.

Amcık yerde kaldığında birkaç kez hırıltılı öksürükler bıraktı. Oradan kalkmamış, kıpırtısız bir şekilde duruyordu. Elimin tersiyle hala akmakta olan kanı silerek koltuğa uzandım.

Canım sıkılıyor. Dışarı çıkıp birisiyle sataşma fikri şu an için çok cazipti.

Dakikalar geçti. İkimizde de bir kıpırtı yok. Ve bu sessizliği onun titrek iç çekişi bozdu. Tavandaki bakışlarımı yerdeki bedenine çevirdiğimde bana dönük sırtının hızla inip kalktığını görmüştüm.

"Neden ağlıyorsun?"

"Mutlu değilim."

Bunu zaten biliyordum. İnsanlara her zaman kahkahalarını gösterse de derinlerinde bir yerlerde çok yalnızdı. Bu yalnızlığını göstermeyi sevmiyordu.